Terugblik op 2012

Inmiddels zijn we alweer halverwege December en stevenen we af op een nieuw jaar. Maar afgelopen jaar hebben we veel gedaan en ook weer nieuwe dingen bereikt en dat is altijd leuk om even op terug te kijken.

Begin van het jaar besloten we te verhuizen naar een andere stal. Terug naar ons oude vertrouwde bos. Eind Februari was het zover en verhuisden de paarden naar hun nieuwe maar tegelijk bekende plek, mooi op tijd voor het wedstrijdseizoen en dus konden we nog een aantal keer lekker trainen in het bos. Niet lang daarna sloeg het Rhinovirus toe en ookal was er bij ons in de buurt niks toch werden we verplicht op het erf te blijven met de paarden. Gelukkig werd dat verbod ingetrokken kort voor onze eerste wedstrijd en konden we ook nog een paar keer het bos in ter voorbereiding op die eerste wedstrijd.

Deze eerste wedstrijd was voor ons de korte klasse 1 in Kootwijkerbroek. Een leuke wedstrijd om mee te beginnen en te kijken hoe het met de conditie van Rakesh staat (waar uiteindelijk niks mis mee bleek te zijn na een winter niks doen). Rakesh was zoals altijd enthousiast maar ook relaxt. De 26 kilometer liep hij makkelijk uit. Onderweg hadden we alleen de P/A om te stoppen en konden we de hele rit lekker door rijden. Uiteindelijk zijn we hier 9de geworden met een snelheid van 11,954 km/u.  Een goede eerste wedstrijd dus en dat geeft goede zin voor de volgende wedstrijd want het was de bedoeling om nog 4 klasse 2 wedstrijden te starten.


Ons klasse 2 debuut reden wij een maand later in Ommen (53 km), dezelfde wedstrijd waar we een jaar eerder onze eerste klasse 1 reden. In een jaar al zoveel verder besefte ik na de tijd want een jaar daarvoor was onze eerste endurance rit een rit van ruzie en communicatie problemen. Rakesh besliste wat hij wou en ik had daar niks mee te maken vond hij. Gelukkig gaat het nu heeeel anders. Lekker vlot van start gegaan en hem ook lekker laten lopen. Na een tijdje met een paar anderen samen gereden tot de vetgate en na de vetgate weer even met een ander verder gereden maar later toch alleen door gegaan omdat Rakesh toch graag wat meer tempo wilde maken. Uiteindelijk leken we toch wel harder te rijden dan ik in eerste instantie had gedacht dus moesten we wat tempo terugnemen en konden we uiteindelijk finishen met een snelheid van 14.665 km/u en uiteindelijk bleek dit zelfs een 5de plaats waard te zijn. Onze eerste punt in de klasse 2 was binnen! Wat was ik trots en wat hebben we veel leuke reacties gekregen op dit super debuut.


Na een week rust en nog een paar weken doortrainen volgde in Juni onze 2de klasse 2 in Renkum (54,7 km). Ook Renkum hadden we het jaar ervoor gereden en was voor hem bekend terrein. Na een iets lastige start vanwege enge tenten en spandoeken konden we weer vlot doorrijden met stukken draf afgewisseld met stukken galop en dan ben je zo bij de vetgate. De vetgate was op het terrein en Rakesh vond het even vreemd om hier weg te gaan maar eenmaal op het zandpad was het prima. Na een domme schrikactie van Rakesh lag ik er naast maar kon zo weer opstappen en verder met onze 2de ronde. Ook deze ronde ging weer erg lekker hoewel hij het laatste stuk toch wat lastiger vond nu we alleen reden maar met behulp van onze grooms kwam hij er wel weer doorheen en konden we zelfs nog het laatste stuk galopperen. 2km voor de finish zijn we gaan draven en een km voor de finish gaan stappen en bij de finish hadden we zelfs nog tijd over om hem rustig af te zadelen en te koelen voordat we echt aanboden. Dit bracht onze snelheid uiteindelijk op een 14.982 km/u en daarmee een 4de plaats! Weer een punt binnen dus.

Op naar onze laatste punt in de klasse 2 was de wedstrijd in Drents Friese Wold de volgende op de planning ware het niet dat 2 weken voor die wedstrijd Rakesh ineens met 4 enorm dikke benen stond. Stress!! want wat was er met hem aan de hand? Hij was niet kreupel maar wel stijf maar liep nog steeds met alle enthousiasme wat hij had ook al was het hartstikke warm. Op een ochtend stond hij er zo sipjes bij dat ik de veearts heb laten komen. Zij heeft hem nagekeken en toen bleek dat hij koorts had en wel 42 graden! Wat voelde ik me dom.. Dat ik dat niet zelf kon bedenken, gelukkig waren we er nog gewoon op tijd bij en heeft ze Rakesh koortsremmer en pijnstiller gespoten en moest hij met een paar dagen wel opknappen. Gelukkig kon ik die periode de meeste dagen 's ochtends en 's middags komen en tussendoor naar m'n werk. Iedere ochtend kwam ik hem even poetsen, z'n stal doen en even wandelen, dan door naar mijn werk en 's middags weer terug en weer knuffelen en nog even wandelen of erop en een stuk stappen. 2 dagen nadat de veearts was geweest voor hem zou ze nog een keer komen en gelukkig was hij die dag al goed opgeknapt. De dikke benen waren weg en hij was weer een stuk beter te pas en hoefde ze niet nogmaals medicatie te spuiten.
Gelukkig was hij weer beter maar Drents Friese Wold werd dus niks voor ons. Rustig aan zijn we maar weer verder gaan trainen en ondertussen maar kijken wat we dan konden rijden want die laatste punt in de klasse 2 moest er toch echt wel komen dit jaar.

Uiteindelijk leek Grolloo in September ons een geschikte wedstrijd. Helaas dacht Rakesh daar anders over. Op de dag van vertrek vertikte hij het om de trailer in te gaan terwijl hij anders binnen 5 minuten op de trailer staat. Minstens 20 minuten zijn we bezig geweest voor hij erop stond maar toen konden we ook vertrekken. Met deze 20 minuten hadden we helaas wel kostbare tijd van onze best wel strakke planning verspilt. Eenmaal aangekomen op het terrein waren de taken verdeeld en ging iedereen gauw doen wat hij/zij moest doen zodat we toch snel konden starten. Uiteindelijk na aardig wat gedoe zoals Rakesh die zich verstapt met voordraven maar zich gelukkig snel herstelde, vertrokken we 10 minuten na de massastart. Helaas was de motivatie bij Rakesh ver te zoeken die dag en dieselden we dus maar rustig door de eerste lus. Op de vetgate lekker genoten van onze rust en na een halfuurtje weer verder. Gelukkig kregen we bij het vertrek de vraag van iemand of ze met ons mee mocht rijden. Ze reed op een hengst en voor de eerste keer was hij alleen maar dat ging niet. Samen hebben we de 2de lus gereden en eindelijk kwam er wat tempo en enthousiasme bij Rakesh naar boven. De 2 heren liepen heerlijk samen en uiteindelijk verliep deze 2de lus lekker vlot en konden we ook nog een paar mensen inhalen. De finish verliep ook makkelijk en geheel onverwacht eindigden we op een 3de plaats met een snelheid van 13,864 km/u en hoewel het niet heel makkelijk ging was wel onze 3de en daarmee laatste punt in de klasse 2 ook echt werkelijkheid!
Ons doel was behaald, Rakesh en ik zijn startgerechtigd voor de klasse 3. Met het behalen van dit doel ging voor Rakesh zijn vakantie in. Eerst een poos rust om te herstellen en daarna lekker dressuurmatig rijden, gewoon leuke, gekke dingen doen en lekker voor ons plezier buitenrijden. Tenminste zo zag ik ons de winter wel doorkomen ware het niet dat door omstandigheden de paarden alweer moesten verhuizen zoals ik een paar weken terug al vertelde in mijn vorige blog.

Inmiddels staan we nu een maand op onze nieuwe stal maar de paarden voelen zich meer thuis als eerder. 's Ochtends na hun hooi en brok gaan ze samen de wei op, weer of geen weer, daar hebben ze ook hooi en natuurlijk de restjes gras die er nog staan. 's Middags als wij komen doen we hun stallen en evt mesten we de wei uit waarna we de paarden ophalen en evt wat gaan doen maar als dat niet uitkomt vinden ze het ook prima als we ze op stal zetten. Daar gaan ze lekker verder met hooi eten en lopen ze niet te zeuren om aandacht ofzo. Ook het in de wei staan vinden ze prima en staan ze rustig de hele dag zonder dat ze aan het hek komen staan omdat ze naar binnen willen. Vaak tegen een uur of 5 als het wat slechter weer is komen ze toch wel graag als je eraan komt maar zeuren doen ze niet.
Zelf heb ik ook meer rust in mn hoofd gekregen, ik slaap beter en kan Rakesh met een gerust hart achterlaten. Sinds we hier staan en hij zijn rust gevonden heeft kan ik hem gewoon longeren op stemcommando's terwijl ik voorheen vaak een zweep nodig had. Ik ben benieuwd hoe het gaat als we vaker gaan rijden. Toevallig hebben we gister weer eens gereden en na even longeren kon ik er zo op en hebben we even lekker gereden.
Wij voelen ons heerlijk hier en ik hoop dat dit voor een goede start van het nieuwe jaar en nieuwe enduranceseizoen zorgt!

Bij deze wil ik ook al mijn lezers vast heel fijne kerstdagen wensen en een gelukkig nieuwjaar!!

   

En weer verhuizen..

Nog geen jaar geleden verhuist naar de stal waar we vroeger ook hadden gestaan. Daar weer heerlijk onze plek gevonden en dat gold ook voor de paarden. In het begin was het uiteraard nog wel wat spannend soms maar na een paar weken vonden ze het geweldig. Het bos in met ze was werkelijk genieten, ze bloeide gewoon weer op en werden een stel onbehoorlijk blije, gekke, springerige paardjes als we met ze aan het rijden waren. Dan zie je ineens je paard weer langzaam veranderen van een blij ding naar een paard wat wel loopt te huppelen en dansen maar dan uit frustratie en spanning. Iedere stap die je zet op stal of het erf word gevolgd door dat koppie wat je bijna dwingt om hem weer uit de stal of paddock te halen. 

Dan moet je toch maar die beslissing maken, wat is goed voor je paard. 

Via een vriendin kwam ik op een leuk stalletje waar nog 2 plekjes vrij waren. Mooie ruime stallen met vlas en genoeg hooi om te eten (zo'n 3 a 4x per dag) rond half 10 na het hooi en brokjes op een graswei en 's middags rond 4 a 5 uur weer op stal met een bult hooi. Tegen 6u weer brokjes en 's avonds voor het slapen nog wat hooi. Af en toe gaan ze wat eerder naar binnen en dan krijgen ze rond brokjestijd nog wat hooi. 

Wel alleen een buitenbak om te rijden maar dat moet dan maar. Op zo'n moment kies je toch voor je paard. 

Gelijk alles afgerond en vastgelegd, 1 december zouden we erheen gaan. De volgende dag op stal onze stalling opgezegd. In eerste instantie prima maar omdat we een maand opzegtermijn hadden zouden we tot 31 December moeten blijven. Vanwege omstandigheden wilden we toch echt 1 December weg wat uiteindelijk mocht maar December zouden we dan moeten betalen. 

Allemaal prima.. tot je enkele dagen later 's middags een brief krijgt dat je wegens omstandigheden 24u de tijd krijgt om je spullen te pakken en je paard van het erf af te halen. Wat moet je dan.. eerst maar vanalles overlegd en 's avonds terug naar stal, alle spullen in de trailer pakken en mee naar huis nemen behalve spullen die we nodig hebben om te rijden want ons plan was om rijdend naar de nieuwe stal te gaan. De volgende dag ben ik naar de nieuwe stal gegaan om het verhaal uit te leggen en de stallen klaar te maken. Daar alles doorgepraat, nog een keer heen en weer gereden voor de laatste spullen zoals dekens die ze nog ophadden. Terug naar stal waar mama ook was en samen de paarden gezadeld op voor een best wel spannend ritje. Irma was erg braaf maar Rakesh had zoveel last van de spanning. Het eerste stukje hebben we aan de hand gelopen en daarna via een grote steen opgestapt en verder gereden. Rakesh voorop helaas ging dat niet. Een stuk verder kwamen we een grote vrachtwagen tegen waarvan hij compleet ging panieken door alle spanning.. Eraf dus maar, Rakesh gekalmeert en verder gelopen. Alles wat langs kwam aan auto's was spannend en moest hij weer om springen. Ik denk dat ik toch zeker wel een kilometer naast hem heb gelopen voor hij eindelijk rustig werd en de spanning weg was. Auto's waren niet meer eng en tractors ook niet. Zo kende ik Rakesh tenminste. Op een zandpad nog even gewacht tot een koetsje gepasseerd was en toen opgestapt. Braaf bleef hij staan en konden we verder rijden. De rest van de weg heeft hij netjes voorop gereden of naast Irma. Op stal aangekomen werden we hartelijk ontvangen door 1 van onze stalgenootjes en de eigenaar van de stal. Gauw de paarden daar afgezadeld en in hun lekkere schone stalletjes gezet waar ze lekker hooi en muesli hadden om te eten. Nog even gekletst en spulletjes opgeruimd en daarna de paardjes met rust gelaten. 

De volgende ochtend kon ik gelukkig wat later beginnen op mijn werk zodat ik zelf mee kon helpen met buitenzetten. Wat was Rakesh blij galopperend en bokkend ging hij door de wei heen samen met Irma. Na een paar rondes vond Irma het wel genoeg en ging ze staan grazen. Niet veel later was Rakesh ook uitgeraast. Inmiddels een week later zijn ze gewend aan het op de wei staan. Wel moet Rakesh regelmatig nog even uit z'n dak gaan en gaat hij aan het rennen. 

Er is veel rust in gekomen, wel vinden ze sommige dingen nog spannend maar dat is niet erg. Ze hebben ook tijd nodig om te wennen. Ons geeft het ook veel rust, de paarden staan er goed bij en krijgen genoeg te eten de hele dag door. 

Fysiotherapie

Een poosje geleden kwamen we op een open dag in gesprek met een dierenfysiotherapeute. Behalve honden behandelde zij ook paarden. We hebben een heel leuk gesprek met haar gehad en besloten haar waardebon mee te nemen voor een gratis controle van je dier. Wat in ons geval dus voor de paarden was.
Een paar weken geleden hebben we contact op genomen en een afspraak gemaakt. Inmiddels is die afspraak alweer een ruime week geleden.

Allebei onze paarden zijn door de fysiotherapeute nagekeken en de kleine dingetjes heeft ze ook behandeld. Ze begon met de controle bij Irma. Als eerst werd door enkele vragen een paar algemene dingen genoteerd en vroeg ze of je ergens problemen mee had of iets tegenkwamen in de omgang en het rijden. Irma werd hierna van kop tot staart nagekeken op problemen in de spierspanning of de gewrichten. Ook hiervan werden eventuele bijzonderheden genoteerd waarna ze even aan de longeerlijn links en rechtsom moest lopen. Het zadel werd ook nagekeken en de ligging ervan maar dit was allemaal prima.
Na dit alles kregen we een korte uitleg wat ze had gezien en heeft ze Irma verder nagekeken en de kleine mankementjes behandelt. Irma had oa een aantal wervels in haar hals die wat vast zaten  maar met een stevige massage was dit makkelijk opgelost. In eerste instantie vond Irma het maar wat raar maar toen ze eenmaal doorhad dat het best lekker was kon ze zich ook ontspannen.

Hierna was Rakesh aan de beurt en ook over hem werd het formuliertje met algemene vragen ingevuld en werden de problemen doorgepraat. Eigenlijk heb ik weinig te klagen over hem maar had voor mezelf een paar kleine dingen die ik toch graag wilde weten. Na een korte controle van alle spieren en gewrichten mocht hij ook even aan de longeerlijn lopen. Hij werd wel een beetje overenthousiast maar liet netjes alle gangen zien.
Mijn grootste vraag was eigenlijk of zij iets kon vinden waardoor hij moeite heeft met het galopperen op de rechterhand en verder was ik benieuwd of mijn zadel goed paste. Na het controleren van het zadel en de ligging bleek dat het zadel goed past maar te lang is waardoor hij last had van zijn rug, dit was makkelijk te verhelpen maar voor langere afstanden moeten we toch een ander zadel.
Na Rakesh uitgebreid nagekeken en gemasseerd te hebben bleek dat ze niks kon vinden waardoor Rakesh moeite kon hebben met het galopperen op de rechterhand wat ze zelf heel vreemd vond. Wel was zijn bespiering nog iets scheef en hebben we als uiteindelijke conclusie gekregen dat rechtsom qua bespiering zijn zwakkere kant is waardoor het galopperen moeilijker is (een reden die ik wel verwacht had).
Ook hij had in zijn hals enkele wervels die iets vast zaten dus die werden weer los gemasseerd.
Rakesh vond alles erg interessant wat ze met hem aan het doen was en draaide zijn hoofd dus af en toe zo ver bij dat hij kon zien wat ze bij zijn rug en flanken aan het doen was.
Nadat Rakesh ook gedaan was wilde ze mij ook even nakijken om te zien of de problemen met galopperen vanuit mij kwamen. Uit haar testjes bleek dat mijn rechterkant sterker is en mogelijk kan het zijn dat ik dus Rakesh wat in de weg zit met aangalopperen. Voor mij dus iets om beter op mijn houding te letten en zeker met het aangalopperen.

We kregen voor beide paarden de complimenten dat ze er goed uit zagen en ontzettend soepel en los waren. Het eerste wat ze zei bij het nakijken van Rakesh was dat hij erg soepel in zijn hals was en dit was tevens iets wat onze instructrice ook opmerkte de eerste les.

Het onderzoek van de fysiotherapeute was erg leerzaam en leuk om te zien. Een preventief onderzoek is erg nuttig om erachter te komen hoe je paard erbij staat en na deze ervaring lijkt het ons wat om de paarden toch minstens 1 keer per jaar na te laten kijken.

Lijkt je na dit verhaal het ook wat om je paard te laten controleren dan zeg ik:  "Doen". Onze paarden zijn nagekeken door Dominique Frohoff van http://www.fysio-voor-dieren.nl en ik kan haar zeker aanraden, qua prijs is het goed te doen en ze gaat goed met de paarden om, is vriendelijk en geduldig. Wil je meer informatie ga dan naar haar site of kom komend weekend (10 november tussen 11 en 4) naar de open dag van Dierenkliniek Enschede aan de Brinkstraat want hier staat zij ook.

Mendurance Hellendoorn

Na het lezen van de titel zal je je misschien afvragen wat ik nou bij een mendurance moet. Een hele tijd terug had ik de organisatie van deze mendurance al toegezegd om te komen vrijwilligen want tenslotte start ik zelf toch geen mendurance.

Dus vanochtend ben ik om kwart voor 9 in de auto gestapt op weg naar Hellendoorn. Vandaag was ik ingedeeld op de vetgate samen met iemand anders.
Alle vrijwilligers werden verwelkomd met een kopje koffie of thee en een plakje cake waarna ieder zijn taak werd uitgelegd en we onze papieren kregen die we nodig hadden op onze post. Kristel en ik zouden samen de vetgate bezetten.
Vanaf 10u ging de vetgate open en niet al te lang daarna kwam ook de eerste menner al binnen. De menners deden allemaal lekker rustig aan en er heerste een relaxte sfeer. Op de vetgate zagen we alleen de menners van de klasses 2 en 3 waar in totaal 3 menners aan mee deden. De klasse 3 kwam 2 keer in de vetgate maar tussendoor konden we rustig genieten van de zon en was het erg gezellig met Kristel en de mensen van de organisatie die zo nu en dan eens langs kwamen om te vragen hoe het ging.
Met het enorme lunchpakket wat we kregen kwamen we makkelijk de dag door.
Toen onze taak erop zat hebben we de vetgate een beetje opgeruimd en zijn we nog rond gaan kijken en toen alle menners binnen waren hebben we nog even bij de prijsuitreiking gekeken.

Al met al heb ik een leuke, gezellig dag gehad en ook voor mij is nu het (m)endurance seizoen toch echt over. De komende wedstrijden zijn allemaal best ver weg dus we gaan nu lekker de winter weer in en ons voorbereiden en verheugen op een nieuw seizoen!

60km in Grolloo

Afgelopen zaterdag 22 September hebben Rakesh en ik ons endurance seizoen van dit jaar afgesloten met de klasse 2 van 60km in Grolloo. En ook met goed resultaat.

Onze dag begon om 5u en na ontbijt en het inpakken van de rest van de spullen gingen we naar stal om Rakesh op te halen. Eenmaal de trailer achter de auto konden we Rakesh inladen, maar Rakesh dacht daar toch echt anders over. Na ongeveer 20 minuten stond hij eindelijk op de trailer en konden we vertrekken. Het was toen al bijna 7u en we waren dus behoorlijk aan de late kant. Om half 9 kwamen we op het wedstrijd terrein en waren de taken verdeeld. Samen met mama ging ik naar het secretariaat en Rakesh voorkeuren terwijl de rest naar de voorbespreking ging.
Na het keuren hebben we Rakesh nog wat te eten gedaan en ondertussen opgezadeld en zijn we 10 minuten achter de massastart weggegaan.
De eerste lus was 35 km en was heel gevarieerd in route en ging over smalle slinger paadjes en bredere zandpaden en zelfs een stuk langs het water waar je als je wou ook doorheen kon rijden.
Helaas had het de dag ervoor erg geregend en waren de paden behoorlijk modderig waardoor we niet echt tempo konden maken, ook zaten er tussen de modder soms boomwortels waardoor je goed moest opletten. Rakesh had door dit alles zijn enthousiasme een beetje verloren, de modder was zwaar en zonder uitzicht op de ruiters voor ons moest ik hem blijven aanmoedigen om door te gaan.

Na een voor mijn gevoel best lange rit kwamen we bij de vetgate aan waar we gelijk konden aanbieden met een hartslag van 52. De rest van Rakesh' waardes waren ook goed dus onze rust ging in. Ingepakt in dekens kon Rakesh lekker rusten en ondertussen lekker eten. We hadden een aantal proefzakjes muesli en ook verschillende bakken eten klaargezet zodat hij zelf kan kiezen wat hij lekker vind of nodig heeft. Een halfuur is dan zo voorbij en dan is het alweer tijd om te zadelen en op te stijgen. Rustig in stap zijn we vertrokken na nog een kleine uitleg van de start/finish mensen over hoe ik het begin stukje moest rijden want dat was veranderd. Een paar meter na het passeren van de start/finish vanuit de vetgate kwam mij iemand anders achterop met een arabische hengst. Ze vroeg of ze bij mij aan mocht sluiten want haar paard was aardig over de zeik. Rakesh kon ook wel wat motivatie gebruiken in de vorm van een vriendje dus samen de 2de lus ingegaan. Dit was zeker geen slecht idee. De 2de lus was qua terrein een stuk makkelijker te rijden en nu we met z'n 2 reden konden we aardig tempo maken. Buiten dat het veel sneller ging was het ook nog eens erg gezellig en dat vonden de paarden ook. Zelfs onze grooms waren blij dat we samen waren gaan rijden omdat het zo goed klikte tussen de paarden. Deze ronde konden we ook lekker galopperen en al gauw kwamen we weer dichter bij de finish. Op het laatste groompunt stonden onze grooms nog een keer met een koek voor ons en water voor de paarden en daarna konden we nog een stuk door rijden voordat we moesten gaan stappen voor de finish.

Aangekomen bij de finish kon ik weer direct aanbieden en had Rakesh een hartslag van 44. Goed gefinisht dus, in de auto hebben we een watertank met pomp dus zijn we Rakesh eerst gaan afspuiten waarna we hem weer goed hebben ingepakt met dekens waarna we rustig naar de groomarea zijn gelopen waar het voer voor Rakesh nog stond. Na een halfuurtje weer na de nakeuring waar Rakesh nog even lekker uit zijn dak ging met voordraven. Hij liep mooi naast me te dansen waarop we als commentaar van de veterinairen kregen dat hij nog wel een rondje zou kunnen en klaar was voor de klasse 3.
Blij met een goed einde kon Rakesh lekker nog meer gaan eten en wat rusten waarna we ook weer naar huis zijn gereden.

De volgende dag stonden de uitslagen op internet en daaruit bleek dat Rakesh en ik nog 3de waren geworden. Daarbij kwam nog dat Rakesh de dag erna er nog super fit en spierpijnloos bij stond en dat maakt mij helemaal trots! Een goede afsluiting en weer paar doelen behaald.
We hebben nu namelijk alle punten in de klasse 2 gehaald en mogen nu klasse 3 starten en mijn doel was om Rakesh sterker te maken in de draf zodat hij ook op een wedstrijd makkelijker draaft en dat ging deze keer ook super.

Op naar volgend seizoen!!

De andere kant van endurance: Vrijwilligen.

Zaterdag 8 September werd in Haarle de endurance Sallandse Heuvelrit verreden over diverse afstanden. Deze wedstrijd stond niet in onze planningen en zeker niet nadat Rakesh ineens ziek werd een paar weken terug. Het leek mij erg leuk om een keer te vrijwilligen dus heb ik mij en mijn moeder opgegeven voor een dagje vrijwilligen bij de wedstrijd in Haarle.

Om 7u 's ochtends zaten we samen in de auto, stoeltjes mee, camera mee en een goed humeur uiteraard. Bij het secretariaat werden we hartelijk ontvangen. Na nogmaals een korte uitleg van wat onze taak was en het meegeven van de lijst, de kaarten en ook een lekker lunchpakket konden we weer in de auto op weg naar het punt waar wij als controlepost zouden zitten de hele ochtend en het begin van de middag.
Van alle klassen liep de route langs ons controlepost dus iedereen deelnemer die meedeed zou bij ons langskomen. Vanaf 8:30 konden we de eerste ruiters verwachten dus zaten we mooi op tijd op onze plek. Rond 8:45 kwamen de eerste ruiters van de klasse 3 langs, dat waren er maar 4 dus daarna moesten we weer even wachten tot de korte en de lange klasse 2 langs zouden komen. Toen we daar eenmaal de eerste paar van hadden gezien bleef het een beetje doorlopen. Af en toe een minuut of 5 tot 10 even niks waarna er soms weer een paar ruiters kort achter elkaar kwamen. Terwijl we wachtten op de volgende ruiters konden we genieten van de mooie omgeving, even een broodje eten maar ook lachen om nieuwsgierig kijkende voorbijgangers of even een praatje maken met de grooms die ook op een ruiter moesten wachten.
Toen eenmaal de klasse 1 ook gestart was werd bleef het weer aardig doorlopen. De laatste start was om 13:00 uur deze zouden toch uiterlijk om 14:00 uur langskomen dus na een belletje met de organisatie op het startterrein rond die tijd konden we de auto weer inpakken en richting startterrein rijden. Daar hebben we nog even wat gedronken en gegeten en met verschillende mensen staan praten. Tegen het eind van de middag zijn we weer terug naar huis gereden.

We hebben samen een ontzettend leuke dag gehad, zoveel vrolijke ruiters en paarden langs zien komen en ook hun grooms die even komen babbelen. Ik zou iedereen aanraden om een keer te gaan vrijwilligen, het is ontzettend leuk en gezellig, je moet er wat voor over hebben maar je krijgt er een leuke dag voor terug en jij maakt het mogelijk dat de wedstrijd gereden kan worden. Voor die paar keer per jaar dat je zelf een wedstrijd wil starten (en waar ook veel vrijwilligers voor nodig zijn) mag je toch wat terug doen? Zo is het voor iedereen leuk om wedstrijden te rijden en is het ook mogelijk dat iedereen wedstrijden kan rijden!

Rakesh' tijdlijn.

Dit idee kwam ik laatst tegen op een andere blog maar dan met foto's van die persoon zelf. Ik vond het een erg leuk idee en dacht dat kan natuurlijk ook bij Rakesh. Ik heb veel foto's van hem gekregen van een vriendin die hem al kende vroeger, zelfs foto's van toen Rakesh een paar dagen oud was.
Kijk en geniet van Rakesh van klein tot groot (nu 7,5 jaar)!

Rakesh is hier net 3 dagen oud en mag lekker buitenlopen samen met zijn mama (die staat niet op de foto).

Hier 2 weken oud en samen met zijn moeder in de stal. Zo als hij hier kijkt dat kan hij nog steeds.















Dan gaan we een maandje verder. Rakkie is aan het verharen. Op de foto is hij ongeveer anderhalve maand oud en al een behoorlijk stuk gegroeid in vergelijking tot de voorgaande foto's. Op de achtergrond is weer zijn moeder te zien.














We maken een best grote sprong in de tijd, Rakesh is hier ruim anderhalf. Hij is al een lekkere grote slungel geworden maar nog wel met een beetje een baby hoofd.

In de tussentijd heeft Rakesh samen met zijn halfbroertje in Frankrijk gestaan om lekker te groeien. Met een leeftijd van 3 jaar zijn ze weer terug gekomen naar Nederland en hier zadelmak gemaakt en ingereden.

Op de volgende foto is Rakesh 3,5 jaar oud en zeker een half jaar onder het zadel en getraind voor de renbaan. Dat jaar (2008) heeft hij ook 2x in een koers gelopen, maar voor de renbaan was hij niet goed genoeg. Beide keren dat hij gekoerst heeft is hij niet in de prijzen gevallen en deze 2 keren waren dan ook de enige keren.
Je kan op de foto ook al goed zien dat hij een veel wijzer en oudere uitstraling heeft dan de vorige foto.

Met een leeftijd van bijna 4 jaar, vlak na de vorige foto, is Rakesh bij ons op stal gekomen als paard voor de familie die daar destijds de eigenaren waren. Zij zijn begonnen om hem te trainen voor de endurance en hun dochter heeft Rakesh ook uitgebracht in de endurance. Twee keer heeft hij met haar een klasse 1 gelopen (maart 2010, mei 2010) en één keer een klasse 2 (juni 2010).
Eind dat jaar is Rakesh van mij geworden. November 2010 heeft hij een maand lang 5 minuten van ons huis af gestaan en in December was er plek voor hem op de stal waar Irma toen ook stond. In Januari heb ik hem echt gekocht en was Rakesh eindelijk echt van mij.



Eenmaal op de stal waar Irma ook stond had hij het al snel naar zijn zin. Hij had een maatje in de wei naast zijn wei en Irma was zijn vriendinnetje waar hij regelmatig mee in de bak mocht spelen en waarmee we altijd samen gingen rijden.

Met Irma rennen in de bak.

De eerste keer op wedstrijd met Rakesh

Samen hebben we daar veel in de bak gereden, want veel bos was er niet om te trainen. Hierdoor was Rakesh ook wat aan de dikke kant en had hij ook niet zo'n super conditie. Toch zijn we dat jaar toch 3 keer gestart in de klasse 1. De eerste keer in Ommen, daarna Renkum en als laatste in Otterlo. Alle drie de wedstrijden hebben we goed uitgereden al dan niet zo snel maar na een Irma was Rakesh toch wel heel wat anders waar ik best aan moest wennen. Vooral de eerste keer hebben we veel meningsverschillen gehad tijdens de wedstrijd maar iedere keer werd dat beter.











Omdat we toch echt verder wouden in de endurance gingen we ook op zoek naar alle spullen. Eerst de kleur maar kiezen.. Dat werd uiteindelijk blauw. Een hoofdstel was al gauw gevonden en ook de pijpkousen. Ook speciale endurance beugels van kunststof vond ik voor een mooi prijsje op internet. Met mijn verjaardag in Juli kreeg ik de rest van mijn tuig, een bijpassend zadeldekje, teugels en een borsttuig met martingaal alles in dezelfde kleur blauw! Zelfs mijn horloge is dezelfde kleur en uiteraard moest daar dus ook een shirt en vest in dezelfde kleur bij gezocht worden.



Dan gaan we weer even een heel stuk vooruit in de tijd.. In de winter moest hij helaas weer op rust omdat we niks konden ivm sneeuw en bevroren grond. Wandelen kon.. maar daar is het plezier ook wel een keer af.

Een van de eerste dagen weer terug bij het Rutbeek
lekker rennen in de bak

Februari 2012 zijn we weer verhuisd.. ja de derde keer voor Rakesh inmiddels. Maar dit keer minder erg, we zijn weer terug verhuisd naar de stal waar hij gestaan heeft voor we hem kochten en waar Irma dus ook al de tijd gestaan heeft. Ik geloof dat de paarden het gevoel hadden dat ze weer thuis kwamen. Na een paar dagen wennen zijn we lekker weer het bos ingegaan en hoewel ze het erg spannend vonden was aan ze te zien dat ze allerlei dingen herkenden.



Met zoveel bos in de paardjes hun achtertuin en paarden die graag naar buiten gaan kregen de paarden al snel weer veel conditie. We konden dus ook al snel weer wedstrijden starten en zijn begonnen met een korte K1 in kootwijkerbroek. We mochten ook al klasse 2 starten dus dat hebben we gedaan in Ommen en in Renkum en die hebben we allebei goed uitgereden met een prachtige snelheid. Inmiddels is Rakesh veranderd van een paard wat toch wat aan de dikke kant is met een wat pluizige lange vacht naar een paard wat glanst, goed in z'n vel zit en behoorlijk gespierd is. In een halfjaar is hij een stuk slanker geworden. Hij ziet er beter uit dan ooit en hij is nog steeds even gek en ondeugend :)

Endurance ABC deel 3

Vandaag weer enkele begrippen uit mijn zelf samengestelde endurance ABC. Maar 2 begrippen deze keer, de volgende keer zal ik er weer wat meer uitwerken.

G = Grooms

Grooms, iets wat je eigenlijk niet kan missen op een wedstrijd en zeker niet tijdens de langere wedstrijden. De taak van de grooms is om jou en je paard te verzorgen zodat jullie allebei goed door de wedstrijd komen. Op door de wedstrijdorganisatie van tevoren bepaalde groompunten staan je grooms met water om je paard te koelen en eten en drinken voor jou en als het nodig is ook voor je paard. Ook zorgen zij ervoor wanneer je bij de finish, P/A of vetgate komt ze klaarstaan met koelwater om je paard te koelen zodat je je paard snel kan aanbieden en de hartslag mooi laag is. Een goed groomteam is op elkaar en de ruiter ingespeeld. Ook heeft ieder zijn eigen taken binnen het groomen. Zo kan er iemand zijn die zorgt voor de ruiter, iemand die de taak van het koelen op zich neemt en iemand die zorgt voor drinken/eten voor het paard. Ieder groomteam heeft zo zijn eigen indeling van taken om perfect samen te kunnen werken met als doel de wedstrijd zo goed mogelijk te voltooien. 

H = Hartslag

De hartslag is bij de endurance denk ik toch wel 1 van de belangrijkste factoren. Tijdens een wedstrijd word de hartslag minstens 4x gecontroleerd. De eerste keer is bij de voorkeuring, dan tellen ze de hartslag op de P/A of de vetgate voor de tweede keer. Op de finish gebeurt dit voor de derde keer en de laatste en vierde keer is bij de nakeuring. In een klasse 3 of hoger word dit vaker gecontroleerd omdat je dan meer dan 1 vetgate hebt tijdens de wedstrijd.

De hartslag van je paard dient onder de 60 slagen per minuut te zijn tijdens een controle. Is de hartslag bij de voorkeuring hoger dan mag je niet starten.

Bij de P/A heb je bij binnenkomst 10 minuten de tijd om je paard aan te bieden, is de hartslag lager dan 60 mag je gelijk weer verder maar als de hartslag hoger dan 60 is moet je na 10 minuten nogmaals aanbieden. Is de hartslag goed dan mag je weer verder maar als de hartslag dan alsnog te hoog is moet je stoppen.

Bij een vetgate heb je bij aankomst 20 minuten de tijd om aan te bieden terwijl je rijtijd doorloopt. Zodra je aanbied stopt je rijtijd en gaat je verplichte hold-time in. Als de hartslag bij aankomst te hoog is mag je je paard nogmaals aanbieden op 20 minuten na de aankomst bij de vetgate. Is de hartslag nogmaals te hoog dan moet je stoppen.

Bij de finish gelden voor de verschillende klassen ook verschillende regels.

In de klasse 1 stopt de rijtijd bij het aanbieden van het paard na binnenkomst. Is de hartslag te hoog dan loopt de rijtijd door en word de hartslag weer gecontroleerd 10 minuten na binnenkomst.

In de klasse 2 stopt de rijtijd bij het passeren van de finish, hierna heb je nog 20 minuten om je paard aan te bieden, is de hartslag te hoog word deze nogmaals gecontroleerd op 20 minuten na binnenkomst.

In de klassen 3 en 4 stopt de rijtijd zodra je de finish gepasseerd bent ongeacht de hartslag. De hartslag word wel genoteerd op je veterinaire kaart.

Een halfuur na het finishen volgt de nakeuring. Dit geld voor alle klassen en daar dient de hartslag lager of gelijk aan 60 te zijn. Wanneer de hartslag bij deze nakeuring te hoog is volgt er uitsluiting. 

Dat was het weer voor deze keer. Als er nog iets is wat je mist of weet je nog een goed begrip waarvan je niet weet wat het betekend. Plaats het hier dan ga ik het opzoeken en uitwerken. 

Een ziek paardje.

Zo ben je lekker aan het trainen.. en zo ineens kan je alleen maar wandelen omdat je paard ziek is.
Afgelopen weekend overkwam ons dit. Mijn allerliefste paardje wilde het liefst geen pas meer zetten en had ontzettend dikke benen.

Donderdag klopten er al een aantal dingen niet, hij had een te hoge hartslag na de rit voor zijn doen en hij was te warm. Ik zocht er niks achter, het was warm dus misschien had hij zich een beetje té druk gemaakt. Vrijdag kwamen we 's middags en toen stond hij in de wei met ontzettend dikke achterbenen. We zijn dus maar gaan stappen. Zadel erop en stappen. Na zo'n halfuurtje waren zijn benen weer dun en konden we ook weer gewoon draven en galopperen. Prima dus, dachten we..
Helaas stond hij zaterdag ook met dikke achterbenen en begonnen zijn voorbenen ook op te lopen dus zijn we nogmaals maar gaan stappen en als zijn benen weer dun waren ook draven. In het bos liep hij heerlijk, lekker actief en blij maar eenmaal op stal was hij weer behoorlijk sloom. Maar het was warm dus waarom zou je je zo druk maken.
Zondag had hij voor en achter dikke benen en hij was wel sloom maar het was ook nog steeds abnormaal warm. Toch even erop, wat stappen en draven en een klein galopje. Uiteindelijk liep hij best wel.
Maandag bleek dat mijn gekke paardenvriendje dit allemaal op ontzettend veel kracht en doorzettingsvermogen heeft gedaan. Wat was mijn paardje ziek.. De dierenarts kwam hem nakijken en toen bleek dat hij maar liefst 40,2 graden koorts had!! Voor een paard is dat ontzettend hoog.. Hij kreeg een spuitje tegen de zwelling en de koorts en hij zou er eetlust van krijgen. Gelukkig had hij nog best wel eetlust want een flink pak hooi ging er echt wel in en zemelen met muesli, appels, wortels en brokjes ook.
Maandagmiddag na het werk weer terug naar stal om hem nogmaals de temperatuur op te meten. Gelukkig was die toen al gezakt naar 37,2 maar hij had nog wel dikke benen. We mochten stappen van de dierenarts erop of ernaast dus dat hebben we braaf gedaan. Rakesh stond liever stil maar zolang ik het vroeg liep hij wel mee, af en toe stonden we weer even stil om daarna toch weer stapje voor stapje verder te gaan. Erop ging beter want dat vind hij veel leuker, wel moest ik goed opletten dat hij zijn voeten goed optilde want dat was toch wel zwaar. Dinsdag ging het gelukkig alweer wat beter met een temperatuur van 36,8 en geen dikke benen! We hebben toen lekker een klein stapritje gemaakt samen met mama en Irma. Woensdagochtend zou de dierenarts weer langs komen en toen stond Rakesh er al een stuk beter bij! De dierenarts vond hem goed genoeg en hij hoefde niet nog een keer een spuitje met koortsremmers, wel werd hij nog even helemaal nageluisterd of er niet toevallig een andere infectie bij ingeslopen was maar dat was gelukkig niet zo. 's Middags vanaf werk weer terug naar stal gefietst en weer een ritje gemaakt, veel gestapt en uiteindelijk ook een klein stukje gedraafd.

Nu een paar dagen later is Rakesh weer hartstikke fris en fruitig. Af en toe nog wel gauw moe maar hij loopt buiten te hard te stuiteren om nog stapritjes te kunnen maken. We maken nu dus maar veel rustige drafjes en een klein stukje galop en ondertussen voeren we hem goed bij om zijn energie aan te vullen zodat hij ondertussen ook goed op kan knappen. Maar wat kan je je naar voelen zeg als je paardje zo ziek is.. bah :( Ik voel me ook behoorlijk stom dat ik dat gemist heb, maar één ding is zeker! De volgende keer mis ik zoiets echt niet nog eens. Zodra er iets niet klopt gaan we hem temperaturen.

Dressuur

Buiten dat Rakesh en ik veel door het bos rijden. Doen we ook nog wel eens een uurtje dressuur. Nou heb ik de anderhalf jaar dat ik Rakesh heb al geen dressuurles gehad en daar werd het toch wel weer tijd voor. Afgelopen woensdag hadden we voor het eerst weer eens echt dressuurles!
Voor een eerste les ging het best goed. We hadden ons veel dingen aangewend die niet goed waren dus nu aan mij de taak die ook allemaal weer af te leren. Ik denk dat dat wel wat moeite gaat kosten maar uiteindelijk zal het vast lukken! De les was heel leerzaam voor mij en voor Rakesh en na de tijd had hij wel even nodig om alles mentaal te verwerken.

Ook hebben we laatst een dressuurwedstrijdje gereden. Op stal werd een onderling wedstrijdje georganiseerd en uiteraard doen we dan gewoon mee voor de lol.
Iedereen moest al vroeg aanwezig zijn en het was dan ook erg gezellig zo vroeg. Om 10u was de eerste ruiter aan de beurt en om iets voor elf moest ik met Rakesh. Ik vond zelf dat hij  niet zo lekker liep, we hadden niet goed kunnen losrijden omdat de buitenbak een grote modderpoel was. Rakesh liep wel heel braaf en deed gewoon wat ik vroeg wat uiteindelijk resulteerde in een 4de plaats. Onze prijs was een zak paardensnoepjes en die is inmiddels al bijna leeg.

Na het dressuurproefje hadden we 's middags ook nog een vaardigheidsproef. Deze proef bestond uit hindernissen uit de trail gecombineerd met objecten voor schriktraining. Eerst kregen we uitleg over hoe we het parcours moesten rijden en wat de regels waren. Je kon 3 punten per hindernis verdienen als je er zonder hulp door kwam, 2 punten als je hulp nodig had, 1 punt als je er af moest en extra punten voor de stijl. Eerst moest je over 3 balkjes, vervolgens om 3 pionnen sturen met 1 hand, daarna tussen 2 parasols door en dan over het bruggetje, hierna moest je een hekje open en weer dicht doen, over een stuk tapijt stappen en door de smalle doorgang naar de L-vorm waar je met 1 hand door moest sturen. Dit alles deed Rakesh erg braaf, behalve bij het bruggetje en het stuk tapijt. Dit was toch wel wat spannender maar we kwamen er uiteindelijk zonder hulp of af te stappen overheen.
Ook zijn er foto's gemaakt maar die volgen snel in een eigen berichtje!

Bezoekje van de tandarts

Ook paarden moeten wel eens naar de tandarts en voor Rakesh en Irma was dat 11 Juli j.l.. De tandarts kwam bij ons op stal langs en dat is toch wel zo makkelijk.

In de tijd dat ik hem heb is hij nog nooit echt goed nagekeken door een tandarts dus daar was het wel tijd voor. Eerst werd hij even gecontroleerd om te kijken wat er moest gebeuren en daarna ging er een spuitje verdoving in voor de echte behandeling. Braaf onderging hij alles.

slaperige Rakesh..

Zijn kiezen hadden scherpe randen waardoor vooral links zijn wang beschadigd was. Deze scherpe randen werden weer mooi glad gevijld en ook de voortanden werden weer even mooi recht geslepen en bijgewerkt. Verder was alles helemaal in orde dus al snel was hij klaar. 
Hij mocht weer lekker op stal om uit te suffen van de verdoving. Na een uurtje of 2 werd hij al wat wakkerder en vond hij dat hij wel kon eten waarop hij vlas ging eten.. Niet zo'n goed idee vond ik dus zijn we maar even gaan wandelen in de hoop dat op die manier het laatste beetje van de verdoving iets sneller weg zou trekken. Terug in stal ging hij lekker brokjes staan eten en een beetje hooi staan knabbelen. 


De komende dagen gaan we gewoon even niet rijden en volgende week weer verder waar we gebleven waren! Op naar onze 3de klasse 2!! 

De irritaties van het buitenrijden.

Ken je dat: Ben je lekker aan het rijden met je paard, kom je een bocht om rijden en moet je vol op de rem omdat er mensen op het ruiterpad lopen. Of als je stukken langs de weg moet en er automobilisten veel te hard of te dichtbij langs je heen scheuren. Dit zijn slechts 2 voorbeelden van de dingen die mij irriteren tijdens het buitenrijden maar zo zijn er nog wel meer..

Wat ik eigenlijk het meest vervelend vind zijn mensen met loslopende honden. Honden passeer ik eigenlijk altijd in stap of in een heel rustige draf om vervelende situaties te vermijden.
Ben je net lekker aan het galopperen, moet je weer gaan draven of stappen omdat er een hond achter je aan rent die achter paarden aan rennen veel leuker vind dan luisteren naar zijn baasjes. Of mensen op de fiets die je passeren met een loslopende hond naast de fiets die net op het moment dat je langs rijd toch ineens uitvalt naar je paard. Gelukkig zijn er ook genoeg mensen in het bos die hun hond wel onder controle hebben en hem netjes naast zich roepen als je langs komt.

De volgende irritatie is denk ik wel de automobilisten die geen rekening met je houden. Laatst reed ik netjes in de berm met Rakesh en toch presteerde iemand het om ons op een haar na te raken met zijn zijspiegel zo dicht reed hij langs ons heen. Rakesh schrok zich een ongeluk van de auto die veel te hard zo dicht langs ons kwam scheuren maar is vrij nuchter, kalmeert gelukkig weer snel en trekt zich niks aan van een boos iemand op zijn rug. Buiten het niet afstand houden met passeren vind ik te hard rijdende auto's ook zeer vervelend en voornamelijk als er een aanhanger achter hangt met rammelende spullen (tja het weggetje waar wij langs moeten stappen is ook erg hobbelig en niet geasfalteerd). Rakesh kan als hij weer zo'n bui heeft hier behoorlijk van in de stress schieten en dan durven mensen ook nog boos te kijken als hij bijna op de straat gaat staan springen omdat er een rammelend gevaarte langs komt.
Wat mij nog het meest opvalt is dat de mensen waar je het niet van verwacht nog het meest vriendelijk zijn in het verkeer, regelmatig worden we  ingehaald of gepasseerd door opa's of oma's die met 60km/u langs racen terwijl de jongere in zijn volkswagen polo met keiharde boemboem muziek netjes aan de kant gaat staan tot je voorbij bent.

En om even terug te komen op het eerste voorbeeld  wat ik noemde: mensen die op het ruiterpad lopen of fietsen. Een ruiterpad heet niet voor niets een ruiterpad en is zoals de naam misschien al doet vermoeden alleen toegankelijk voor ruiters. Wat mensen hier niet aan snappen weet ik niet maar ik denk dat zij niet inzien dat het behoorlijk vervelend kan zijn als je elkaar op een pad van nog geen meter breed moet passeren waar dat eigenlijk niet past. Zij vinden het toch ook vervelend als je je als ruiter op een leuk wandel of fietspad begeeft? Nou moet ik eerlijk zeggen dat de borden van de ruiterpaden af en toe goed verscholen staan tussen de begroeiing en ze dan slecht te zien zijn, dan neem ik niemand iets kwalijk maar meestal zijn de bordjes duidelijk te zien.

Maar uiteraard zijn er in het bos ook genoeg leuke dingen. Ik geniet van de kindjes die glunderen als je langskomt te paard, mensen die je nakijken en altijd een vriendelijk woord klaar hebben omdat ze het mooi vinden om ruiters in het bos te zien. Of gewoon al de mensen die vriendelijk lachen als je langskomt. Die mensen heb je toch even een leuk moment bezorgd alleen al door daar te rijden, vriendelijk te groeten of even te zwaaien of knikken.

Wat zijn jouw irritaties als je lekker buitenrijd? Herken je mijn irritatiepunten of zijn er dingen waar je je meer aan ergert?

Klasse 2 in Renkum.

Afgelopen zondag 17 Juni reden Rakesh en ik onze tweede klasse 2 in Renkum. Rakesh had het de vorige keer super gedaan en het plan voor deze keer was kijken hoe hij loopt en het liefst weer rond de 15km/u eindigen.

's Ochtends om half 7 waren we op stal om Rakesh op te halen die nog lekker stond te eten. Gauw op de trailer en naar Renkum gereden. Rakesh kon rustig in de trailer blijven staan zodat we ons eerst konden aanmelden en naar de voorbespreking. Daarna Rakesh uitgeladen, wat gegeten, voorgekeurd, nog een beetje gegeten waarna het ook alweer tijd was om te zadelen en richting start te lopen.
Het waaide flink en de tentjes van het secretariaat wapperden aardig waardoor Rakesh al lekker liep te dansen. Kaart in laten vullen en een stukje terug gelopen waar we iets meer ruimte hadden om op te stijgen en na even rondstappen mochten we dan ook eindelijk van start.
Rakesh was lekker fris en wou alleen maar hard. Eerst een stuk gedraafd tot er meer ontspanning in zijn ritme kwam en daarna al gauw een galopje gedaan om de rust helemaal terug te krijgen. Het eerste stuk steeds de draf afgewisseld met stukken galop en al gauw kwamen we bij ons eerste groompunt, gauw even koelen en weer door want stilstaan daar heeft Rakesh dan nog geen tijd voor. Lekker weer verder gereden en we konden aardig tempo maken. Op een smal pad kregen we een kleine botsing met een boom door een kleine miscommunicatie waardoor ik met mijn knie tegen de boom aan kwam. Later bleek dat Rakesh ook langs de boom was geschaafd maar gelukkig had hij nergens last van.

Op de vetgate konden we gelijk aanbieden en was alles goed. Wel werd er netjes gemeld dat Rakesh een wondje had (van de boom dus). Na de keuring het wondje met water schoongemaakt en Rakesh lekker laten eten. Zelf ook wat eten en ook al gauw weer zadelen omdat het halfuurtje alweer voorbij was.

Rakesh was gelukkig al een stuk rustiger geworden en ik kon dan ook zo opstappen. Bij het wegrijden twijfelde hij even of het wel klopte maar na iets aandringen had hij al gauw door dat we nog een ronde mochten. In een flinke, krachtige draf gingen we weer op pad. Nog geen kilometer ver schrikt Rakesh en springt met een flinke sprong opzij en lig ik op de grond. Gauw opgestaan, even op Rakesh gemopperd waar dat nou voor nodig was en terug naar het pad lopend blijkt hij geschrokken te zijn van een meisje met haar pony. Gauw weer erop geklommen en verder gedraafd.
Spoorwegen over, tunneltjes door en met afwisselend stukken draf en galop ben je zo weer bij een groompunt. Blij om mijn moeder weer te zien blijft Rakesh even braaf staan om zich te laten koelen. Al gauw laat hij merken dat hij weer verder wil en dus gaan we weer. Zoveel kilometer helemaal alleen lopen word dan soms wel wat saai vond Rakesh maar door lekker tegen hem te kletsen zijn we zo weer bij het laatste groompunt. Met nog een paar kilometer te gaan komt zijn enthousiasme weer terug en vraagt hij om een galopje wat uiteraard mag op 2km voor de finish gaan draven en na nog een kilometer gaan stappen.
Uiteindelijk nog wat te vroeg bij de finish waardoor we rustig de tijd hadden om hem aan te bieden zodat we alsnog binnen de 15km/u zouden eindigen. Rustig afgezadeld en even gekoeld om hem iets na mijn minimale finishtijd aan te bieden waardoor mijn gemiddelde snelheid komt op 14.982 km/u.

Tijdens het wachten op de nakeuring Rakesh nog even helemaal schoon gesponst terwijl hij stond te eten. Ruim op tijd rustig naar de nakeuring gelopen maar we hoefden gelukkig niet lang te wachten. Bij de locomotie werd nog goed gekeken of hij goed liep met het been waar hij langs de boom geschaafd was maar daar was alles goed mee. Rakesh was klaar en helemaal goed, de topper! Bij de trailer ging hij eindelijk drinken en ook lekker staan doezelen. Niet moe.. maar voldaan, Rakesh weet dan dat het klaar is en gunt zichzelf eindelijk rust. Lekker een tijd bij hem gezeten tot we het tijd vonden om alles op te ruimen en klaar te maken voor vertrek. Nog even het hesje inleveren en een envelop voor de vetkaart en weer terug naar huis.

's Avonds kreeg ik te horen dat we het echt supergoed gedaan hebben. Met ons gemiddelde van 14.982 km/u waren we op de 4de plek geeindigd!!
Dat maakt me helemaal supertrots. Nog één klasse 2 te gaan en dan hebben we alle punten om klasse 3 te mogen starten.
Maar eerst deze week lekker rust. Lekker knuffelen, poetsen en wandelen!

Trainen op de Holterberg.

Gister zijn we met Rakesh naar de Holterberg geweest. Iets wat we al heel lang een keer wouden doen en bijna was het alsnog niet door gegaan.
Via de endurance was ik in contact gekomen met Kristel en samen hadden we het idee opgevat om een keer op de Holterberg te gaan rijden. Een datum afgesproken en het zou 10 Juni worden.
Ware het niet dat Irma met onze vorige trailerrit haar been beschadigd had en al 2 weken met een dikke knie rondloopt en dus kon mama niet mee met Irma.
Ik zou dus alleen gaan met Kristel en een vriendin van Kristel (Hanneke) en afgelopen week werd Kristel ziek.
Gelukkig wou Hanneke nog steeds wel mee ook al kenden we elkaar niet en wisten we ook allebei de weg niet daar. Op internet hadden we routes en kaartjes opgezocht en gister om 12u te paard gegaan voor ons avontuur.

Een kant gekozen om op te gaan en uiteindelijk na een kilometer of 10 weer bij de eerste kruising aangekomen.. Wel een erg kort rondje dus nu maar een andere kant op rijden. We zijn de route opgegaan die ook gebruikt word voor de endurance wedstrijd Haarle. Deze route had ik op mijn telefoon met GPS en was makkelijk te rijden. De paarden liepen lekker samen en de omgeving was prachtig dus we hebben echt genoten. Hoewel Rakesh niet vaak in de heuvels is geweest liep hij de heuveltjes hier met gemak en zoals dat hoort met goed gebruik van zijn achterhand. Ook had hij gelukkig weinig last van de stenige paden hier.
Onderweg veel gedraafd en dat houd hij al goed vol. Wanneer hij het draven moeilijk begint te vinden is het de oplossing om een stuk te galopperen want daarna draaft hij weer een stuk lekkerder. Dit is goed om te weten want dat kunnen we goed gebruiken op de wedstrijden.

Na totaal ruim 30 km, veel zand, stenen, heuveltjes en een paar keer verkeerd rijden waren we weer terug bij de parkeerplaats en hebben we hier de paarden nog even lekker verzorgd en nog wat na gepraat. De paarden stonden we fris bij en hebben nog even samen gegraasd op de parkeerplaats. Daarna hebben we allebei ons paard weer in de trailer gezet en zijn we terug naar huis gereden.

Thuisgekomen mocht Rakesh nog lekker even rollen in de cirkel terwijl wij alles op konden ruimen. Daarna heb ik hem op stal gezet waar hij met een voldaan koppie ging staan eten.

Deze week lekker rustig aan doen en 17 Juni gaan we voor de 2de keer een klasse 2 rijden en ditmaal in Renkum!

Een paar feitjes

Wist je dat..

- we in de maand mei 203km buiten hebben gereden..
- we in de maand mei 16 ritten door het bos hebben gemaakt
- we in de maand mei 21 keer gereden hebben over 31 dagen..
- we gemiddeld 50 a 60 km per week buiten rijden..
- we in 2012 tot nu toe al ruim 595 km hebben gereden..
- we in 2012 al 45 ritten door het bos hebben gemaakt..
- hiervan 2 x een wedstrijd was..
- het totaal aantal wedstrijd kilometers van mij en Rakesh 176km is..
- onze wedstrijdkilometers van dit jaar 80 km is in 2 wedstrijden..

Trainingsritje over de veluwe.

In de endurancesport leer je veel nieuwe mensen kennen. Zo kennen wij ook Heleen van stal "Fra Limgardur".
Al een paar keer waren we Heleen tegengekomen op wedstrijd en sinds een tijdje hadden we ook online contact en zo kwamen we op het idee om een keer samen te gaan trainen.
Zo gezegd, zo gedaan.

Gisterochtend hebben we Irma en Rakesh op de trailer gezet voor een rit naar Heerde, met ruim een uur rijden waren we daar aangekomen en konden we de paarden bij Heleen in de buitenbak zetten zodat ze de beentjes konden strekken.

Samen met ons reed nog een klant van Heleen mee op 1 van de ijslanders van Heleen waardoor we met een gezellig viertal op pad konden nadat we de paarden gezadeld hadden. Eerst gingen we door een tunnel onder de snelweg waarna we nog een stukje langs een rustig weggetje moesten voor we bij het eerste bospad aan kwamen. Heleen had voor ons een route over de veluwe uitgezocht van 20 km met mooie zandpaden, grindpaden tussen landerijen door en af en toe ook een stukje asfaltweg. De route was te volgen via bordjes met nummers van knooppunten. Hoewel de bordjes soms wat lastig te zien of te lezen waren hebben we de route toch goed kunnen vinden.

Al onze paarden vonden het erg gezellig en liepen dan ook zonder problemen afwisselend naast een ander of achter elkaar. We hebben veel gedraafd wat wel een goede training was voor mij en Rakesh, hij galoppeert veel liever buiten omdat dat makkelijker is en minder inspanning kost. Zijn draf buiten is minder sterk en word vooral zwaar als hij wat langer loopt en dan kost het mij ook meer moeite om hem goed te laten lopen. Toch heeft hij tot het eind de draf redelijk goed volgehouden, de laatste kilometers liep hij wel wat rommelig maar kon ik hem toch goed rijden. Toen we bijna weer terug bij de stal waren en gingen uitstappen vond hij toch wel dat hij nog niet klaar was en ging hij nog lekker lopen dansen. Bij Heleen op stal konden we de paarden lekker afspuiten en mochten ze daarna weer in de buitenbak lopen en natuurlijk even rollen. We hadden muesli meegenomen zodat Rakesh en Irma wat konden eten terwijl wij met z'n vieren nog even konden zitten en napraten met wat drinken erbij. We hebben erg genoten van de mooie omgeving en de gezellige rit. Nogmaals dankjewel Heleen voor je gastvrijheid en de leuke dag!!

Wil je meer weten over de stal van Heleen? Ga dan naar www.fralimgardur.nl Op deze site vind je alle informatie over Heleen haar paarden, de boerderij en de activiteiten die ze organiseert.
Je kan oa paardrijles bij haar volgen maar ook organiseert zij deze zomer een ponykamp bij Laag Soeren. Ook kan je natuurlijk bij haar een buitenrit maken op een paard van haar of je eigen paard en nog veel meer.

Endurance ABC deel 2

Vandaag heb ik weer 3 endurance begrippen uit mijn endurance ABC opgezocht.


D = Doping
Ook in de endurance hebben we wel eens te maken met doping. Op een klasse 1 of klasse 2 wedstrijd zal je niet gauw een dopingcontrole krijgen maar als je in het buitenland gaat starten en/of langere afstanden start zou het kunnen dat je te maken krijgt met een dopingcontrole. Belangrijk is dat je altijd goed nakijkt wat voor producten je paard gebruikt want zelfs in vliegenspray kan een ingrediënt zitten wat op de dopinglijst staat. Ook medicijnen hebben vaak ingrediënten die op de dopinglijst staan en hierbij is het dus ook belangrijk om aan je veearts te vragen hoelang je paard na gebruik van medicatie nog positief kan zijn bij een dopingtest.

E = Endurance
Endurance is het afleggen van een traject van een vastgelegd aantal kilometers binnen een minimale en maximale snelheid waarbij de conditie en de gezondheid van het paard het belangrijkst zijn. Voor, tijdens en na een wedstrijd worden de paarden door een dierenarts gecontroleerd. Binnen de endurance heb je 4 verschillende klasses met in iedere klasse wedstrijden over bepaalde afstanden. Klasse 1 is het laagst en gaat over 25 tot 39 km, hierna komt klasse 2 met afstanden van 40 tot 79 km, klasse 3 gaat van 80 tot 119 km en klasse 4 van 120 tot 160 km.
Iedereen begint bij klasse 1. Voor je door mag naar klasse 2 moet je eerst minstens 15 punten halen, dit zijn 3 punten per wedstrijd. Als je de wedstrijd goed uitrijd krijg je 3 punten. Bied je je paard op de P/A aan en heeft hij een hartslag boven de 60 slagen per minuut dan gaat er 1 punt af en dat is op de finish hetzelfde.
In de klasse 2 heb je nog maar 3 punten nodig. Hier krijg je dan ook maar 1 punt per wedstrijd wanneer je een wedstrijd goed uitrijd en maximaal 15km/u rijd. In de klasse 3 moet je ook weer 3 punten verzamelen voor je klasse 4 mag rijden. Ook dit gaat met 1 punt per goed uitgereden wedstrijd.

F = FEI
FEI staat voor Fédération Equestre Internationale en is de overkoepelende organisatie van alle nationale hippische bonden. De FEI is opgericht in 1921 met als doel het vormen van een internationale organisatie voor de paardensport.
Het FEI wil wereldwijd de groei van de paardensport stimuleren en organiseert wedstrijden binnen de traditionele disciplines waarvoor zij ook de promotie en administratie verzorgen.
Het FEI gaat voor:
- Eerlijkheid en gelijkheid. Er word geen onderscheid gemaakt tussen man of vrouw.
- Samenwerking met het paard op basis van vertrouwen en respect.
- Respect voor de omgeving.
- Respect voor het paard, het welzijn van het paard staat voorop.

Schaapjes.

Op buitenritten kom je soms vreemde dingen en situaties tegen. Zo kwamen we afgelopen weekend ineens weer een kudde schapen tegen. Nu zul je denken: dat is toch niet zo vreemd. Voor ons misschien niet maar voor een paard is het een raar wit pluizebol ding op pootjes wat heel hard wegrent als je eraan komt.

Een paar jaar geleden ben ik hier met Irma ook al eens op gestuit. Vanuit de verte zagen we ze lopen dus namen we tempo terug naar een drafje en dan.. staan ineens al die witte pluizebollen op en naast je pad. Irma draaide om en ik lag ernaast.
Gelukkig is Rakesh een stuk makkelijker. Op de wedstrijd in Otterlo in 2011 kwamen we ook al eens schapen tegen alleen hadden deze allemaal een bel om wat dan wel weer raar is.
De schaapskudde in ons trainingsgebied is blijkbaar totaal niet eng of raar ook al lopen de witte en zwarte schapen gewoon door elkaar. Rakesh liep er heel vrolijk tussendoor alsof hij alle schaapjes het liefst even persoonlijk gedag had gezegt door even met zijn zachte snuit door hun wollige vacht te snuffelen (maar dat mag natuurlijk niet).
Gelukkig vonden de schaapjes ons wel eng en gingen dus netjes aan de kant waarna we onze weg gewoon weer konden vervolgen.

Een paar jaar geleden liepen er regelmatig mensen met ezeltjes in ons bos, ook zoiets raars.. Ik ben benieuwd of we die dit jaar weer tegen gaan komen.

Endurance ABC deel 1

Vandaag deel 1 van mijn endurance ABC. In het endurance ABC zoek ik woorden en termen op die je in de endurance vaak tegenkomt en die soms wel eens moeilijk of verwarrend kunnen zijn. Ik hoop dat niet alleen jullie hier wat van leren maar dat ik hier zelf ook wat voor leer door de dingen die ik tegenkom. Op sommige letters zal ik misschien 2 woorden uitleggen omdat beide woorden belangrijk zijn.

A = Ademhaling.
De ademhaling is 1 van de dingen die op je veterinaire kaart word genoteerd. De ademhaling is zichtbaar in de flanken van het paard of te zien aan de neusgaten en word op het zicht geteld. Het tellen duurt meestal ongeveer 15 seconden.
De normale ademhalingsfrequentie van een paard is 8-14 keer per minuut. In rust moet de ademhaling regelmatig zijn. Bij inspanning kan de ademhaling oplopen tot 80-100 keer per minuut en bij zware inspanning zelfs tot 180 keer per minuut

B = Borborygmi
Borborygmi oftewel de darmgeluiden worden ook op je veterinaire kaart genoteerd. De darmgeluiden worden aan beide kanten van je paard op 4 plaatsen gecontroleerd met een stethoscoop.
Een paard hoort altijd darmgeluiden te hebben, ook tijdens inspanning. Darmgeluiden houden in dat het voedsel  verteerd word zoals het hoort. Op je veterinaire kaart worden de darmgeluiden aangegeven met --(afwezig), - (te weinig), + (normaal) en ++ (veel).

C = Capillary Refill Time (CRT)
Ook dit is weer een term die je tegenkomt op je veterinaire kaart. De vertaling is capillaire vullingstijd, letterlijk het hervullen v/d haarvaten.
De CRT van je paard word gecontroleerd door met een vinger iets druk uit te oefenen op het tandvlees van je paard en te kijken hoelang het duurt voor het tandvlees weer zijn normale kleur heeft. De normale tijd hiervoor is 1 seconde. Het langzaam terugkomen van het bloed in de haarvaten kan een aanwijzing zijn voor uitdroging of een shock.

Dat waren dan de eerste 3 woorden voor vandaag. Mochten jullie nog vragen hebben of woorden waarvan je niet weet wat het is en er uitleg over wil hebben. Zet ze hier neer en misschien komen ze wel in de rest van het ABC.

Onze eerste klasse 2

Bijna precies een jaar geleden startte ik voor het eerst met Rakesh in Ommen. Nu een jaar verder is het goed  uitrijden van onze eerste klasse 2 een feit. En wat hebben we genoten!! 

Het was wel vroeg op staan vanochtend. 5u ging de wekker dus uit bed en ontbeten, daarna nog de laatste spullen in de auto gepakt en daarna naar stal om Rakesh klaar te maken en in te laden. 

Om half 8 arriveerden we op het terrein, we konden redelijk rustig aan doen met aanmelden, voorbespreken en keuren. Na het keuren gelijk gaan zadelen en naar het start terrein gelopen. 

Toen ik erop zat mochten we ook bijna meteen weg. In een rustige draf zijn we vertrokken en al gauw zijn we maar gaan galopperen. Het eerste stuk zijn we goed doorgekomen. Een heel stuk hebben we alleen gereden tot we bij een groompunt kwamen en dus ook bij de stuw die daar gelijk na kwam. De paarden wouden niet makkelijk over de stuw maar uiteindelijk durfde Rakesh met mijn vader ernaast voorop naast een ander paard. Na de stuw zijn we met een groep van 5 samen blijven rijden tot de vetgate. Onze paarden hadden allemaal een gelijk tempo en konden het goed vinden. 

Op de vetgate konden we snel aanbieden en was hij ook gelijk goed. Na lekker onze rust genomen te hebben zijn we weer op pad gegaan. We konden aanhaken bij iemand die voor de vetgate ook in het groepje reed en daar hebben we een hele tijd samen mee gereden. 

Toen er weer zandpaden in zicht waren vond Rakesh het wel tijd voor een hoger tempo en zijn we alleen verder gegaan. 

Tussendoor op een groompunt nog gekoeld maar hij had eigenlijk geen tijd om stil te staan dus gauw gekoeld en daarna ook gelijk weer verder. Met nog een kilometer of 14 te gaan kwam ik tot de conclusie dat we wel erg hard gingen. Harder dan eerst de bedoeling was eigenlijk, maar Rakesh liep zo goed en lekker dat dat niet erg was. Onderweg de tijd berekend waarop ik moest finishen om gemiddeld 15km/u te rijden en met die tijd in mijn hoofd verder gereden. 

Het laatste stuk zijn we rustig gaan stappen om ook op de finish gelijk aan te kunnen bieden. Ook nu was Rakesh gelijk goed en dus konden we afzadelen en voorbereiden voor de nakeuring. Natuurlijk moest Rakesh even rollen na het harde werken en dat mag dan ook. 

Bij de trailer hebben we hem weer schoon gespoeld en lekker warm ingepakt en allerlei dingen voorgezet om te eten. Toen het bijna tijd was voor de nakeuring weer rustig die kant op gelopen. Rakesh had het wel koud ofzo want de spieren in zijn achterhand trilden dus zijn we rustig rond blijven stappen. Op de nakeuring was gelukkig alles wel goed, ook de locomotie want we moesten 2 keer lopen omdat de vet dacht iets te zien. Daarna lekker rustig naar de trailer gelopen en ondertussen Rakesh nog wat laten grazen. Bij de trailer terug kwam hij weer helemaal tot rust en ging lekker van alles staan eten en ook drinken. 

Zo hebben we nog een tijdje lekker gezeten en met vrienden gekletst die er ook waren en gereden hadden. 

Toen Rakesh aangaf het toch wel een beetje zat te zijn hebben we hem weer op de trailer gezet en zijn we weer naar huis gereden. Thuis kon hij nog lekker even de wei in met z'n vriendjes terwijl ik zijn stal kon doen. 

Vanavond hoorden we dat we zelfs als 5de zijn geëindigd. Onze gemiddelde snelheid was 14.665 km/u, hoger dan gepland maar ik ben heeel tevreden en erg trots op mijn Rakesh. Hij heeft het geweldig gedaan en de komende dagen krijgt hij lekker rust. 

Trainen, trainen en nog meer trainen.

Endurance rijden is leuk, maar houd ook in dat je moet trainen. Vooral veel trainen of het nou regent of de zon schijnt.
Samen met Rakesh ben ik zo'n 6 dagen in de week aan het werk. Sommige mensen vinden dit misschien veel, maar Rakesh werkt graag en wil volgens mij het liefst iedere dag aan het werk. Maar 1 dag moet hij toch verplicht rust.
Onze training per week bestaat uit enkele keren een buitenrit van 10 tot 25 km, 1 a 2x dressuur en we proberen toch ook wel in ieder geval 1x in de week te longeren los of bijgezet. Als voorbeeld nemen we even afgelopen week van maandag 16 april tot vandaag 22 april.

Maandag 16 april :
We hebben een ronde van 18 km door het haaksbergerveen gemaakt met een gemiddelde snelheid van 9.7 km/u als je het in en uitstappen niet meerekent.
Dinsdag 17 april : Deze dag een klein, rustig rondje om de spieren weer een beetje los te rijden na de iets langere rit van gister. Gemiddeld 9 km/u zonder in en uitstappen meegerekend.
Woensdag 18 april: Vandaag was het tijd voor dressuur. Eerst een halfuur loswerken en daarna veel oefeningen zodat hij zijn rug goed gaat gebruiken en lekker aan de teugel gaat lopen.
Donderdag 19 april: Eigenlijk wouden we een klein rondje maken maar uiteindelijk werd dat toch een wat langer rondje en de paarden liepen heerlijk dus zo erg was dat niet. Het tempo lag ook lekker hoog gemiddeld namelijk 13,5 km/u
Vrijdag 20 april: Een dagje rust. Lekker even poetsen en wat grazen.
Zaterdag 21 april: Weer tijd voor een buitenrit. Dit keer weer een lange ronde, 22 km deze keer. Het was de eerste keer dat we deze route weer reden en het regende maar al met al hebben we goed door kunnen rijden, ons gemiddelde was 11,7 km/u.
Zondag 22 april: Even een halfuurtje gelongeerd aan een halster en daarna ging het regenen dus zijn we in de binnenbak nog wat gaan spelen door aan de hand wat leuke oefeningen te doen zoals wijken en buigen.

En zo gaat het ongeveer iedere week. Nu zijn onze lange buitenritten nog 20 a 25 km maar dit word langzaam wel opgebouwd naar een langere afstand maar dan moeten we eerst nieuwe routes zoeken. Komende week doen we rustig aan want 29 April gaan we eerst nog mijn eerste klasse 2 met Rakesh starten. Daarna heeft Rakesh een week rust en dan gaan we lekker weer verder trainen en langere routes zoeken!
Oja als je op de datum klikt wanneer we een buitenrit hebben gemaakt kan je onder andere zien welke route we hebben gereden, je kan hier ook kijken naar de rest van onze ritten die we maken.

Nog enkele tips:
* Eerst een halfuur tot 45 minuten dressuur rijden in de bak en ga daarna nog een buitenrit maken.
* Bloktrainingen; Maak drie dagen achter elkaar een flinke buitenrit (+/- 20 km bijvoorbeeld) wel erna een dag of 2 je paard de rust gunnen om te herstellen van zijn training.
* Houd bij hoe snel je rijd en wat voor afstand je maakt zodat je kunt vergelijken of je vooruit gaat.
* Train behalve de conditie van je paard ook je eigen conditie ;)

Ik ben echt verrast over jullie vele bezoeken op mijn blog, dat had ik echt niet verwacht.
Hopelijk komen jullie mijn blog nog eens lezen of laat eens een reactie achter als je iets wilt weten of een idee hebt voor een nieuw blogbericht.