Mendurance Hellendoorn

Na het lezen van de titel zal je je misschien afvragen wat ik nou bij een mendurance moet. Een hele tijd terug had ik de organisatie van deze mendurance al toegezegd om te komen vrijwilligen want tenslotte start ik zelf toch geen mendurance.

Dus vanochtend ben ik om kwart voor 9 in de auto gestapt op weg naar Hellendoorn. Vandaag was ik ingedeeld op de vetgate samen met iemand anders.
Alle vrijwilligers werden verwelkomd met een kopje koffie of thee en een plakje cake waarna ieder zijn taak werd uitgelegd en we onze papieren kregen die we nodig hadden op onze post. Kristel en ik zouden samen de vetgate bezetten.
Vanaf 10u ging de vetgate open en niet al te lang daarna kwam ook de eerste menner al binnen. De menners deden allemaal lekker rustig aan en er heerste een relaxte sfeer. Op de vetgate zagen we alleen de menners van de klasses 2 en 3 waar in totaal 3 menners aan mee deden. De klasse 3 kwam 2 keer in de vetgate maar tussendoor konden we rustig genieten van de zon en was het erg gezellig met Kristel en de mensen van de organisatie die zo nu en dan eens langs kwamen om te vragen hoe het ging.
Met het enorme lunchpakket wat we kregen kwamen we makkelijk de dag door.
Toen onze taak erop zat hebben we de vetgate een beetje opgeruimd en zijn we nog rond gaan kijken en toen alle menners binnen waren hebben we nog even bij de prijsuitreiking gekeken.

Al met al heb ik een leuke, gezellig dag gehad en ook voor mij is nu het (m)endurance seizoen toch echt over. De komende wedstrijden zijn allemaal best ver weg dus we gaan nu lekker de winter weer in en ons voorbereiden en verheugen op een nieuw seizoen!

60km in Grolloo

Afgelopen zaterdag 22 September hebben Rakesh en ik ons endurance seizoen van dit jaar afgesloten met de klasse 2 van 60km in Grolloo. En ook met goed resultaat.

Onze dag begon om 5u en na ontbijt en het inpakken van de rest van de spullen gingen we naar stal om Rakesh op te halen. Eenmaal de trailer achter de auto konden we Rakesh inladen, maar Rakesh dacht daar toch echt anders over. Na ongeveer 20 minuten stond hij eindelijk op de trailer en konden we vertrekken. Het was toen al bijna 7u en we waren dus behoorlijk aan de late kant. Om half 9 kwamen we op het wedstrijd terrein en waren de taken verdeeld. Samen met mama ging ik naar het secretariaat en Rakesh voorkeuren terwijl de rest naar de voorbespreking ging.
Na het keuren hebben we Rakesh nog wat te eten gedaan en ondertussen opgezadeld en zijn we 10 minuten achter de massastart weggegaan.
De eerste lus was 35 km en was heel gevarieerd in route en ging over smalle slinger paadjes en bredere zandpaden en zelfs een stuk langs het water waar je als je wou ook doorheen kon rijden.
Helaas had het de dag ervoor erg geregend en waren de paden behoorlijk modderig waardoor we niet echt tempo konden maken, ook zaten er tussen de modder soms boomwortels waardoor je goed moest opletten. Rakesh had door dit alles zijn enthousiasme een beetje verloren, de modder was zwaar en zonder uitzicht op de ruiters voor ons moest ik hem blijven aanmoedigen om door te gaan.

Na een voor mijn gevoel best lange rit kwamen we bij de vetgate aan waar we gelijk konden aanbieden met een hartslag van 52. De rest van Rakesh' waardes waren ook goed dus onze rust ging in. Ingepakt in dekens kon Rakesh lekker rusten en ondertussen lekker eten. We hadden een aantal proefzakjes muesli en ook verschillende bakken eten klaargezet zodat hij zelf kan kiezen wat hij lekker vind of nodig heeft. Een halfuur is dan zo voorbij en dan is het alweer tijd om te zadelen en op te stijgen. Rustig in stap zijn we vertrokken na nog een kleine uitleg van de start/finish mensen over hoe ik het begin stukje moest rijden want dat was veranderd. Een paar meter na het passeren van de start/finish vanuit de vetgate kwam mij iemand anders achterop met een arabische hengst. Ze vroeg of ze bij mij aan mocht sluiten want haar paard was aardig over de zeik. Rakesh kon ook wel wat motivatie gebruiken in de vorm van een vriendje dus samen de 2de lus ingegaan. Dit was zeker geen slecht idee. De 2de lus was qua terrein een stuk makkelijker te rijden en nu we met z'n 2 reden konden we aardig tempo maken. Buiten dat het veel sneller ging was het ook nog eens erg gezellig en dat vonden de paarden ook. Zelfs onze grooms waren blij dat we samen waren gaan rijden omdat het zo goed klikte tussen de paarden. Deze ronde konden we ook lekker galopperen en al gauw kwamen we weer dichter bij de finish. Op het laatste groompunt stonden onze grooms nog een keer met een koek voor ons en water voor de paarden en daarna konden we nog een stuk door rijden voordat we moesten gaan stappen voor de finish.

Aangekomen bij de finish kon ik weer direct aanbieden en had Rakesh een hartslag van 44. Goed gefinisht dus, in de auto hebben we een watertank met pomp dus zijn we Rakesh eerst gaan afspuiten waarna we hem weer goed hebben ingepakt met dekens waarna we rustig naar de groomarea zijn gelopen waar het voer voor Rakesh nog stond. Na een halfuurtje weer na de nakeuring waar Rakesh nog even lekker uit zijn dak ging met voordraven. Hij liep mooi naast me te dansen waarop we als commentaar van de veterinairen kregen dat hij nog wel een rondje zou kunnen en klaar was voor de klasse 3.
Blij met een goed einde kon Rakesh lekker nog meer gaan eten en wat rusten waarna we ook weer naar huis zijn gereden.

De volgende dag stonden de uitslagen op internet en daaruit bleek dat Rakesh en ik nog 3de waren geworden. Daarbij kwam nog dat Rakesh de dag erna er nog super fit en spierpijnloos bij stond en dat maakt mij helemaal trots! Een goede afsluiting en weer paar doelen behaald.
We hebben nu namelijk alle punten in de klasse 2 gehaald en mogen nu klasse 3 starten en mijn doel was om Rakesh sterker te maken in de draf zodat hij ook op een wedstrijd makkelijker draaft en dat ging deze keer ook super.

Op naar volgend seizoen!!

De andere kant van endurance: Vrijwilligen.

Zaterdag 8 September werd in Haarle de endurance Sallandse Heuvelrit verreden over diverse afstanden. Deze wedstrijd stond niet in onze planningen en zeker niet nadat Rakesh ineens ziek werd een paar weken terug. Het leek mij erg leuk om een keer te vrijwilligen dus heb ik mij en mijn moeder opgegeven voor een dagje vrijwilligen bij de wedstrijd in Haarle.

Om 7u 's ochtends zaten we samen in de auto, stoeltjes mee, camera mee en een goed humeur uiteraard. Bij het secretariaat werden we hartelijk ontvangen. Na nogmaals een korte uitleg van wat onze taak was en het meegeven van de lijst, de kaarten en ook een lekker lunchpakket konden we weer in de auto op weg naar het punt waar wij als controlepost zouden zitten de hele ochtend en het begin van de middag.
Van alle klassen liep de route langs ons controlepost dus iedereen deelnemer die meedeed zou bij ons langskomen. Vanaf 8:30 konden we de eerste ruiters verwachten dus zaten we mooi op tijd op onze plek. Rond 8:45 kwamen de eerste ruiters van de klasse 3 langs, dat waren er maar 4 dus daarna moesten we weer even wachten tot de korte en de lange klasse 2 langs zouden komen. Toen we daar eenmaal de eerste paar van hadden gezien bleef het een beetje doorlopen. Af en toe een minuut of 5 tot 10 even niks waarna er soms weer een paar ruiters kort achter elkaar kwamen. Terwijl we wachtten op de volgende ruiters konden we genieten van de mooie omgeving, even een broodje eten maar ook lachen om nieuwsgierig kijkende voorbijgangers of even een praatje maken met de grooms die ook op een ruiter moesten wachten.
Toen eenmaal de klasse 1 ook gestart was werd bleef het weer aardig doorlopen. De laatste start was om 13:00 uur deze zouden toch uiterlijk om 14:00 uur langskomen dus na een belletje met de organisatie op het startterrein rond die tijd konden we de auto weer inpakken en richting startterrein rijden. Daar hebben we nog even wat gedronken en gegeten en met verschillende mensen staan praten. Tegen het eind van de middag zijn we weer terug naar huis gereden.

We hebben samen een ontzettend leuke dag gehad, zoveel vrolijke ruiters en paarden langs zien komen en ook hun grooms die even komen babbelen. Ik zou iedereen aanraden om een keer te gaan vrijwilligen, het is ontzettend leuk en gezellig, je moet er wat voor over hebben maar je krijgt er een leuke dag voor terug en jij maakt het mogelijk dat de wedstrijd gereden kan worden. Voor die paar keer per jaar dat je zelf een wedstrijd wil starten (en waar ook veel vrijwilligers voor nodig zijn) mag je toch wat terug doen? Zo is het voor iedereen leuk om wedstrijden te rijden en is het ook mogelijk dat iedereen wedstrijden kan rijden!

Rakesh' tijdlijn.

Dit idee kwam ik laatst tegen op een andere blog maar dan met foto's van die persoon zelf. Ik vond het een erg leuk idee en dacht dat kan natuurlijk ook bij Rakesh. Ik heb veel foto's van hem gekregen van een vriendin die hem al kende vroeger, zelfs foto's van toen Rakesh een paar dagen oud was.
Kijk en geniet van Rakesh van klein tot groot (nu 7,5 jaar)!

Rakesh is hier net 3 dagen oud en mag lekker buitenlopen samen met zijn mama (die staat niet op de foto).

Hier 2 weken oud en samen met zijn moeder in de stal. Zo als hij hier kijkt dat kan hij nog steeds.















Dan gaan we een maandje verder. Rakkie is aan het verharen. Op de foto is hij ongeveer anderhalve maand oud en al een behoorlijk stuk gegroeid in vergelijking tot de voorgaande foto's. Op de achtergrond is weer zijn moeder te zien.














We maken een best grote sprong in de tijd, Rakesh is hier ruim anderhalf. Hij is al een lekkere grote slungel geworden maar nog wel met een beetje een baby hoofd.

In de tussentijd heeft Rakesh samen met zijn halfbroertje in Frankrijk gestaan om lekker te groeien. Met een leeftijd van 3 jaar zijn ze weer terug gekomen naar Nederland en hier zadelmak gemaakt en ingereden.

Op de volgende foto is Rakesh 3,5 jaar oud en zeker een half jaar onder het zadel en getraind voor de renbaan. Dat jaar (2008) heeft hij ook 2x in een koers gelopen, maar voor de renbaan was hij niet goed genoeg. Beide keren dat hij gekoerst heeft is hij niet in de prijzen gevallen en deze 2 keren waren dan ook de enige keren.
Je kan op de foto ook al goed zien dat hij een veel wijzer en oudere uitstraling heeft dan de vorige foto.

Met een leeftijd van bijna 4 jaar, vlak na de vorige foto, is Rakesh bij ons op stal gekomen als paard voor de familie die daar destijds de eigenaren waren. Zij zijn begonnen om hem te trainen voor de endurance en hun dochter heeft Rakesh ook uitgebracht in de endurance. Twee keer heeft hij met haar een klasse 1 gelopen (maart 2010, mei 2010) en één keer een klasse 2 (juni 2010).
Eind dat jaar is Rakesh van mij geworden. November 2010 heeft hij een maand lang 5 minuten van ons huis af gestaan en in December was er plek voor hem op de stal waar Irma toen ook stond. In Januari heb ik hem echt gekocht en was Rakesh eindelijk echt van mij.



Eenmaal op de stal waar Irma ook stond had hij het al snel naar zijn zin. Hij had een maatje in de wei naast zijn wei en Irma was zijn vriendinnetje waar hij regelmatig mee in de bak mocht spelen en waarmee we altijd samen gingen rijden.

Met Irma rennen in de bak.

De eerste keer op wedstrijd met Rakesh

Samen hebben we daar veel in de bak gereden, want veel bos was er niet om te trainen. Hierdoor was Rakesh ook wat aan de dikke kant en had hij ook niet zo'n super conditie. Toch zijn we dat jaar toch 3 keer gestart in de klasse 1. De eerste keer in Ommen, daarna Renkum en als laatste in Otterlo. Alle drie de wedstrijden hebben we goed uitgereden al dan niet zo snel maar na een Irma was Rakesh toch wel heel wat anders waar ik best aan moest wennen. Vooral de eerste keer hebben we veel meningsverschillen gehad tijdens de wedstrijd maar iedere keer werd dat beter.











Omdat we toch echt verder wouden in de endurance gingen we ook op zoek naar alle spullen. Eerst de kleur maar kiezen.. Dat werd uiteindelijk blauw. Een hoofdstel was al gauw gevonden en ook de pijpkousen. Ook speciale endurance beugels van kunststof vond ik voor een mooi prijsje op internet. Met mijn verjaardag in Juli kreeg ik de rest van mijn tuig, een bijpassend zadeldekje, teugels en een borsttuig met martingaal alles in dezelfde kleur blauw! Zelfs mijn horloge is dezelfde kleur en uiteraard moest daar dus ook een shirt en vest in dezelfde kleur bij gezocht worden.



Dan gaan we weer even een heel stuk vooruit in de tijd.. In de winter moest hij helaas weer op rust omdat we niks konden ivm sneeuw en bevroren grond. Wandelen kon.. maar daar is het plezier ook wel een keer af.

Een van de eerste dagen weer terug bij het Rutbeek
lekker rennen in de bak

Februari 2012 zijn we weer verhuisd.. ja de derde keer voor Rakesh inmiddels. Maar dit keer minder erg, we zijn weer terug verhuisd naar de stal waar hij gestaan heeft voor we hem kochten en waar Irma dus ook al de tijd gestaan heeft. Ik geloof dat de paarden het gevoel hadden dat ze weer thuis kwamen. Na een paar dagen wennen zijn we lekker weer het bos ingegaan en hoewel ze het erg spannend vonden was aan ze te zien dat ze allerlei dingen herkenden.



Met zoveel bos in de paardjes hun achtertuin en paarden die graag naar buiten gaan kregen de paarden al snel weer veel conditie. We konden dus ook al snel weer wedstrijden starten en zijn begonnen met een korte K1 in kootwijkerbroek. We mochten ook al klasse 2 starten dus dat hebben we gedaan in Ommen en in Renkum en die hebben we allebei goed uitgereden met een prachtige snelheid. Inmiddels is Rakesh veranderd van een paard wat toch wat aan de dikke kant is met een wat pluizige lange vacht naar een paard wat glanst, goed in z'n vel zit en behoorlijk gespierd is. In een halfjaar is hij een stuk slanker geworden. Hij ziet er beter uit dan ooit en hij is nog steeds even gek en ondeugend :)