Alles op een rijtje 2013

De laatste wedstrijd is vorige maand verreden en in zowel het verenigingskampioenschap als in de AVS endurancecompetitie zijn de winnaars bepaald. Oftewel tijd voor alle feiten op een rijtje.

Ook dit jaar begonnen we weer op een nieuwe plek. In november waren we verhuisd dus deze maand hebben we natuurlijk gevierd dat de paarden hier 1 jaar staan en het vooral erg naar hun zin hebben.
Ondanks dat ze het naar hun zin hadden gaf het verhuizen wel weer even problemen bij Rakesh.
Onze eerste wedstrijd dit seizoen zouden we rijden in Kootwijkerbroek (24 maart) maar helaas.. hij weigerde de trailer op te gaan, dus hebben we afgebeld. Nog even doorgegaan met laden om dit alsnog te overwinnen en ze daarna gewoon in de wei gezet. Flink balen maar vol moed weer verder!

Voor de volgende wedstrijd gingen we op naar Ommen! Trailerladen was geen probleem en het wedstrijdritme was ook weer gauw teruggevonden. Een nette vetkaart en een 3de plek met 14,725 km/u op de 59 km.

Hierna gingen we op naar het Drenths Friese Wold. Vorig jaar was Rakesh ziek toen deze in de planning stond maar dit jaar ging alles goed. We startten de 51 km en dit was tevens onze eerste massastart. Spannend..!! Goed uitgereden met een 2de plaats en 15,412 km/u gemiddeld.

Na DFW bleek Rakesh heel fit en kwam de eerste klasse 3 in de planning dus op naar Grolloo! Voor het eerst een extra vetgate en een extra rondje dus voor de gezelligheid een rijmaatje gezocht en die had ik in de vorm van Margje met haar topper Saar! In de laatste ronde sloot Heidi zich bij ons aan en reden we gezamenlijk over de finish! Wat een dag was dat, een 3de plekje op onze eerste 80 km en gemiddeld 15,117 km/u gereden.

Omdat het zo goed ging besloten 2 maand later nog een klasse 3 te starten maar tussendoor eerst nog spontaan Kootwijkerbroek 2 gestart. Zo'n korte klasse 2 *44 km) paste goed in ons schema als training, dus waarom ook niet! Met een hele goede voorbereiding deze wedstrijd lekker wat snelheid gemaakt wat ons een eerste plek opleverde met een snelheid van 17,407 km/u!! en daarmee wonnen we een hele mooie uvex helm.

Daarna dus die 2de klasse 3, een thuiswedstrijd want hiervoor moesten we naar Haarle en daar waren we het hele jaar door al een paar keer wezen trainen. Goed voorbereid en in ons eentje gingen we op pad en zo kwamen we ook over de finish.. In ons eentje en als eerste!! De gemiddelde snelheid was 15,66 km/u over 83 km.

Haarle was voor ons de laatste wedstrijd en Rakesh heeft eerst een poosje rust gehad en moesten we alleen nog afwachten op het resultaat in het verenigingskampioenschap en de AVS competitie.
Afgelopen weekend zijn deze bekend gemaakt en we hebben het nog aardig goed gedaan!
Met het verenigingskampioenschap eindigden we in de klasse 2 op plaats 6 en in de klasse 3 op plaats 5.

Dit jaar deden we dus weer mee aan het AVS endurance competitie en ditmaal in de categorie "klasse 2/3" We zijn als 2de geëindigd en hebben hiermee 2x een training bij Karin van Aalten gewonnen en een 5kg zak voer.

Overige feitjes..
Wedstrijdkilometers 2013: 317km
Verdeeld over 5 wedstrijden
Totaal aantal gereden km: 1649,7 km
170 km per maand gemiddeld.

Al met al kan ik wel zeggen dat dit een verdienstelijk endurance seizoen is geweest voor ons. 2x een eerste plaats, 1x een tweede plaats en dan nog 2x derde. Een heel seizoen lang een gezond, fit en blij paard. Wat wil je nog meer? Het enige wat ik daarop kan zeggen is volgend jaar weer zo'n seizoen!

Rakesh en ik gaan lekker dressuren, ritjes maken, bitloos buiten rijden en leuke dingen doen deze winter. Misschien zelfs een dressuurwedstrijdje eind v/d winter maar dat zien we dan wel weer.

                                                                  See you next year!!

Als eerste over de streep in Haarle

De wedstrijd in Haarle stond al vroeg dit jaar in onze wedstrijdplanning voor een klasse 3. Voor ons is het dichtbij en daarom kunnen we er ook makkelijk gaan trainen. Dat hebben we dus ook gedaan als voorbereiding op deze wedstrijd want een makkelijke wedstrijd is het zeker niet!
Tijdens het trainen over de heuveltjes en de stenige ondergrond leerde Rakesh al gauw goed zelf na te denken over hoe en waar hij zijn voeten neer moest zetten.

Goed voorbereid gingen we dus 7 September vroeg op pad naar Haarle, om 8 uur gingen we van start voor de eerste lus. Ik wil de het rustig aan doen omdat we deze keer wel alleen zouden rijden maar daar had Rakesh de eerste ronde een andere mening over. Uiteindelijk zijn we deze ronde toch rustig door gekomen, veel gedraafd en later wat gaan afwisselen met stukjes galop. We begonnen ergens in het midden en kwamen uiteindelijk vrij voorin binnen bij de vetgate. We konden lekker vlot aanbieden en hadden deze keer 45 minuten rust dus echt de tijd om goed te eten en Rakesh te verzorgen. Op tijd weer gaan opzadelen en op pad voor de tweede lus, deze lus liep over voor ons onbekend terrein maar was wel een kort rondje namelijk maar 22 km. Met de nieuwe routeaanduiding moesten we even zoeken maar al snel waren op de juiste weg. Vrij in het begin al kwamen we samen met een andere ruiter en daar hebben we de hele ronde mee samen gereden. Deze ronde was erg lastig en daardoor op sommige stukken ook best zwaar. Er zaten niet zozeer veel heuvels in maar op een aantal stukken zaten veel boomwortels in het pad waardoor we goed op moesten letten. Tempo maken kon dus zeker niet dit rondje maar zo samen en in een lekker drafje en waar kon een galopje zijn we de ronde goed doorgekomen. Inmiddels reden we afwisselend vooraan en achter de eerste ruiters. Bij de vetgate konden we ook nu weer snel aanbieden met een mooie hartslag en ook nu weer 45 minuten rust. Helaas bleek dat degene waar we het hele 2de rondje hadden samen gereden niet weg mocht nadat haar paard plots heel slecht in orde bleek en moesten we het 3de rondje in ons eentje op pad. Zo'n laatste ronde is dan toch best zwaar.. Bij het wegrijden op de vetgate keek Rakesh nog een paar keer om of het echt wel klopte maar ja het klopte toch echt. Het eerste stukje kon ik oprijden met 2 anderen maar al gauw stopten zij bij een groompunt om te koelen. Wij zijn doorgereden en toen reden we voorop en alleen verder. Dat was wel weer even lastig maar ik kon Rakesh goed motiveren om weer verder te gaan. Deze lus was hetzelfde als de 2de ronde en dat was in ons voordeel, Rakesh had snel door waar we heen gingen en dat hielp. Ook voor de lastige stukken was het makkelijk want we hadden dit al gelopen dus nu wist Rakesh ook hoe hij hiermee om moest gaan. Ik kon hem de vrije hand geven en hij dacht heel goed mee, zette geen pas verkeerd en zo konden we mooi snel over alle slechte paden. Galopperen waar het kon en zo lekker verder rijden, goed drinken en koelen op de groompunten en zo door naar de finish. Af en toe heb ik nog even gekeken of er nog iemand achterop kwam rijden maar ik heb niemand meer gezien. Zo kwamen we alleen aan bij de finish, voor het idee nog even rustig aangegaloppeerd en in galop gefinisht.

De finish was in het bos dus nadat mijn tijd op mijn vetkaart was genoteerd konden we lekker terug stappen naar het hoofdterrein. Daar aangekomen alles voorbereiden voor de nakeuring, Rakesh mocht lekker wat eten en hij werd helemaal afgesponst en even afgespoten onder de tuinslang. 10 minuten voor we moesten nakeuren zijn we weer wat gaan stappen en ondertussen eten, nog even een stukje draven om zelf te kijken hoe hij loopt en daarna naar de nakeuring. Rakesh stond er lekker rustig bij, volgens de veterinair wat afwezig maar ik ken mijn vent langer dan vandaag, hij weet wat er van hem verwacht word en dat liet hij dan ook nog wel even zien toen we voor de locomotie mochten. Meteen was hij weer wakker en liep lekker vlot mee. Op het stukje terug moest hij even gek met z'n hoofd zwaaien (vast om te laten zien dat ie echt nog wel fit genoeg was) en kregen we een dikke A. Zo trots op mijn superpaard want dit keer hebben we de klasse 3 toch echt op eigen kracht uitgereden! En ook nog als eerste over de streep!


Voor ons was dit de laatste wedstrijd van dit seizoen en met dit resultaat hebben we het seizoen mooi afgesloten! Volgend jaar zie je ons weer op wedstrijd, wel zal ik weer bij de mendurance in Hellendoorn vrijwilligen op 5 Oktober en zal ik natuurlijk al onze andere avonturen nog met jullie delen.

Trainen in Kootwijkerbroek

Afgelopen weekend zijn we afgereisd naar Kootwijkerbroek om hier de korte klasse 2 van 44 km te rijden als training. Het trainen op snelheid lukt op onbekend terrein nooit zo goed als je de route niet kent en een uitgezette wedstrijdroute bied dan uitkomst.

Zo gezegd zo gedaan en dus stonden we na alle gebruikelijke zaken op de wedstrijd om 9u aan de start van de 44 km. Deze keer had ik besloten vooraan te starten in de massa om te voorkomen dat ik vaak achter langzamere groepjes te komen waardoor ik niet het gewenste tempo zou kunnen rijden.
In een groep van 5 hadden we al gauw afstand en een paar kilometer later waren we er al 2 vooruit. Rakesh was de spanning weer kwijt van de start maar zo nu en dan nog steeds onrustig en niet constant qua tempo dus besloot ik al gauw alleen verder te gaan en een eigen tempo te zoeken.
Dat tempo was gauw gevonden en lag rond de 18km/u dit tempo kunnen we draven en is ook een rustig galoptempo voor Rakesh. Omdat ik ook benieuwd was naar de hartslag op wedstrijd had ik de hartslagmeter om gedaan en ook nu was goed te zien dat galop makkelijker af ging en dus zijn we de stukken galop steeds meer gaan verlengen. Eenmaal alleen was hij ook snel ontspannen en kon ik hem makkelijk met een losse teugel rijden.
Na niet al te lange tijd waren we al bij het afgesproken groompunt waar we even goed gekoeld hebben, Rakesh had het toch al wel een beetje warm maar hij heeft niet veel geduld dus we zijn ook snel weer verder gegaan. Met dit tempo kwamen we ook al snel weer aan bij de vetgate, op tijd gaan stappen en koelen en bij binnenkomst gauw kunnen aanbieden. Alles was goed dus gauw naar onze plek en lekker eten, deken erover tegen de wind en even genieten van de rusttijd.

Gelukkig is een halfuur niet lang want de wind was toch best koud voor gekoelde paardenbillen dus weer gauw gezadeld en gaan stappen, eerste stuk van de route ook nog gestapt om zijn spieren weer op te warmen, Rakesh vond al gauw dat draven ook weer kon dus maar gaan draven om hem rustig te houden en op het eerste zandpad gaan galopperen. Hij voelde goed en was nog fris en vrolijk dus het tempo langzaam wat opgevoerd, de hartslag bleef laag dus op hoger tempo doorgereden. Ik wist dat er nog 1 iemand voor ons reed dus als we die in konden halen was dat natuurlijk helemaal mooi. Oftewel op mini-missie naar plek nr 1. Lekker door gegaloppeerd en weer hetzelfde groompunt meegepakt om te koelen. Na het groompunt kwamen we steeds dichterbij de nr 1, Rakesh was nog steeds fris en vlug dus het tempo kon ook nog wel wat omhoog. Niet veel later konden we haar inhalen maar omdat haar paard liever met ons mee wilde zijn we het laatste stuk samen gaan rijden. Ik wist dat zij niet zo snel aan zou kunnen bieden als wij met Rakesh en samen is gezelliger als alleen dus zo zijn we naar de finish gereden. Ruim op tijd voor de finish ging ze inderdaad rustiger rijden terwijl ik nog even door kon rijden.
Zo kwamen wij dus als eerste aan bij de finish daar eerst afgezadeld en gekoeld en gestapt en nog meer gekoeld en gestapt met een deken erover heen, met tellen bleef zijn hartslag twijfelachtig maar aanbieden moesten we toch dus op 9 minuten van de 10 maar gaan aanbieden. Rakesh wist vast wat de bedoeling was want hij had een nette hartslag van 48. De topper! Gauw naar de spullen en verzorgen voor de nakeuring.
Ook op de nakeuring was hij helemaal goed en de hele dag door dezelfde waardes.

Daarna hebben we nog lekker even rondgelopen en Rakesh laten eten, omdat we mooi op tijd klaar waren hebben we hem ook al snel weer in de trailer gezet zodat hij lekker thuis in de wei kon uitrusten.
Zelf ben ik nog teruggereden om bij de prijsuitreiking te zijn want ik moest wel mijn eerste prijs in ontvangst nemen. Voor mijn superpaard kreeg ik een zak lekkere slobber en ik heb een hele mooie cap gewonnen die ik helemaal in kleur mocht kiezen en binnenkort naar mij toegestuurd word.

Uiteindelijk hebben we 17.4 km/u gereden, ben heel trots op Rakesh dat hij dit goed heeft volgehouden en ook de dag erna had hij nergens last van.

Onze eerste klasse 3

Een beetje laat verslagje maar hier is hij dan.
Het hele jaar zijn we bezig geweest met voorbereiden voor onze eerste klasse 3. Lekker rijden, planning maken, trainen op de holterberg en heel goed in de gaten houden hoe Rakesh het deed.
Vlak voor onze klasse 3 moest nog gauw het zadel en Rakesh' rug nagekeken worden want ze waren scheef.
Dus daar vertrokken we vrijdag 5 Juli met de auto volgepakt en Rakesh in de trailer naar Grolloo. De wedstrijd was op zaterdag maar omdat we heel vroeg moesten starten bleven we daar overnachten, Rakesh op het terrein in een stal en wij op een camping vlakbij.

Na een bak patatjes en nog even Rakesh voeren vertrokken we naar de camping. 's Ochtends werden we op stal door Rakesh begroet met een hinnikje (gelukkig wassie ons nog niet vergeten) en hebben we hem gevoerd waarna we rustig alle andere dingen konden klaarmaken, aanmelden spullen klaar zetten en zelf ontbijten. Ons rijmaatje voor die dag ook even opgezocht, we gingen samen rijden met Margje en haar paard Saar. Daarna Rakesh van stal gehaald, losgestapt en voorgekeurd nog weer gestapt want hij was best gespannen en heel rustig opgezadeld met steeds tussendoor weer stappen. Bij de start rustig opgestapt en rond gaan stappen.
Planning was rustig achter de rest aan stappen/draven en die rust proberen te bewaren. Hij was de vorige massastart nog niet vergeten maar bleef rustig toen de rest in draf vooruit ging en ik hem vroeg te blijven stappen. In draf werd hij een stuk feller en werd hij weer meer gespannen omdat de kopgroep nog wel in zicht was maar gelukkig was Saar wel rustig en kon ik hem daar goed achter en naast zetten in hetzelfde tempo tot de rust weer terug was. 
Het tempo lag mooi gelijk en de paarden waren ook gauw op elkaar ingespeeld. Zo hebben we in een heerlijk drafje het eerste lusje volbracht. Voor de vetgate rustig gaan stappen en eerst lekker gekoeld voordat we gingen aanbieden. Opzich voor Rakesh niet nodig maar wel lekker want we wilden tenslotte goed uitrijden en voor Saar was het wel nodig dus passen we ons wel aan.
Tot mijn grote verbazing ging Rakesh ineens aan het drinken, mama wou hem afsponzen en hij zag de emmer en dook er gelijk met z'n neus in! De emmer was zo bijna leeg!

Na de eerste vetgate konden we goed het 2de rondje in, 25 km met lekker brede paden en af en toe een boel modder dus hier konden we wat meer tempo maken. Hoewel Rakesh in het eerste rondje goed te rijden was werd hij nu weer druk en moest ik hem vaak tegenhouden omdat hij harder wilde dan goed voor hem was, hij was het hier niet mee eens maar luisterde wel. Dit rondje vlot doorgekomen met afwisselend draf en galop, laatste paar 100 meter gestapt naar de vetgate en ook nu weer de tijd genomen om aan te bieden. En ook nu mochten we weer door met prima waarden, lekker onze rust genomen. Ook deze vetgate ging Rakesh weer goed aan het drinken en dat steeds uitgebreid beloond natuurlijk.  

Daarna weer zadelen voor het derde rondje, ondanks dat hij dit niet kende vond hij het wel oke en bleef hij rustig staan. Opgestapt en weg voor het laatste rondje, volgens mij wist hij nog niet precies wat hij ervan moest vinden maar Saar ging mee dus hij vond het prima. Hij was nu gelukkig weer minder druk als de vorige lus maar nog wel fanatiek. Een stukje onderweg sloot Heidi zich bij ons aan en zo zijn we met z'n 3 het laatste rondje doorgereden. Dat vond hij toch best gezellig. De rest ging soms wel wat harder maar hij liet zich niet gek maken, hij hield het wel bij maar maakte zich niet drukker dan nodig. Bij het waterpunt beide keren gekoeld en de 2de keer bedacht ik me ineens dat hij misschien wel wou drinken als ze de emmer op zouden tillen. Wat was ik dankbaar voor de meiden die erbij zaten want ja hoor ineens zag hij de emmer en stak gewoon zijn neus erin en het beetje wat erin zat ging ook op! Helemaal top! Toen we alledrie klaar waren weer verder gereden en op het laatste groompunt wou hij ook bij mijn grooms wel weer drinken. Volgens mij wist hij ook dat we weer richting trailer gingen want ineens werd hij weer fanatiek! Hij wou voorop en er kon een lekkere vlotte galop vanaf. De laatste kilometers werden meters en na een korte discussie in die laatste kilometers besloten we naast elkaar in galop te finishen. Het was in één woord geweldig! Samen passeerden we daar de finishlijn, samen hadden we gewoon zo 80km uitgereden zonder problemen of vermoeide paarden. 

Enige wat nu nog restte was de nakeuring.. Hij moest en zou goed zijn en ik zou mijn wedstrijd niet laten verpesten door een stijf paard dus nadat hij heerlijk had gerold en wat had gedronken en gegeten ben ik met hem blijven stappen. Af en toe een hapje gras, nog even een stukje draven om hem zelf te beoordelen. Hij liep nog prima.. niet vermoeid ook dus op tijd naar de nakeuring. Ook met z'n 3en natuurlijk! We moesten wel even wachten tot ze gekeurd werden omdat er niet zoveel tellers waren maar we waren er op tijd. De waardes waren goed.. Nu nog draven. Margje eerst en Saar was goed! Nu ik en Rakesh.. heenweg liep hij wel maar niet heel enthousiast, terugweg nog even iets enthousiaster gemaakt en toen liet hij wel zien dat hij het nog kon en we kregen een mooie A!! Heidi als laatste en ook Magnum was goed!! YES! 
Superblij en supertrots want we hadden het toch wel gewoon ff geflikt!
Inmiddels had ik ook al gezien dat we als eerste 3 over de finish waren gekomen want ik zag nergens anders een klasse 3 ruiter.. Dit had ik totaaaal niet verwacht. We kwamen om hem uit te rijden en nu waren we nr 1 2 of 3. We wachten niet vaak op de prijsuitreiking omdat we vaak toch best lang moeten rijden en ik Rakesh nog niet in een paddock durf te zetten, maar we hadden een stalletje voor Rakesh en na een poosje merkte ik dat hij zijn rust niet goed kon vinden op het terrein en hebben we hem lekker op stal gezet waar het ook een stuk koeler was dan buiten. Rustig opgeruimd en nog lekker in het zonnetje gezeten tot het tijd was voor de prijsuitreiking. In eerste instantie was ik eerste maar later bleek vanwege een fout van het computersysteem dat ik derde was. Maar ach wat maakte dat nou uit. We waren met z'n 3 tegelijk gefinisht, hebben alledrie de wedstrijd goed uitgereden en dan ook nog een plekje in de top 3!! Dan kan ik me niet druk maken om welke plek ik nou precies heb, we hebben allebei weer een heleboel bij geleerd en een boel nieuwe dingen gedaan. 
Thuis mocht hij 1 nachtje op stal slapen om goed uit te rusten en daarna ging zn vakantie in waarin hij lekker dag en nacht buiten mag slapen. De volgende dag stond hij er goed bij, geestelijk een beetje moe maar lichamelijk was er niks aan hem te zien. 







 

Ons verhaal

Naar aanleiding van een aantal dingen de afgelopen tijd bedacht ik me dat het na al de blogjes die ik al geschreven heb, misschien wel tijd werd eens een stukje van ons verhaal te vertellen. Hoe Rakesh bij mij belandde, over liefde op het eerste gezicht maar buiten dat alles ook over de ambities die ik nooit dacht te hebben.

Om dan maar te beginnen bij het begin gaan we terug naar 2010 toen mijn moeder en ik Irma hadden en daar samen op reden en we Irma op een hele gezellige manege hadden staan waar we allemaal veel geleerd hebben tijdens de paardrijlessen die we daar volgden. Rakesh stond ook op die manege maar was van de eigenaren zelf. Vanaf het moment dat ik Rakesh voor het eerst heb zien lopen was ik helemaal weg van hem en ben ik dat ook altijd geweest. Ik wist niet eens hoe hij was in zijn doen en laten maar ik wist wel dat als het zou kunnen ik hem graag wilde hebben, met een strikje erom, grapten we wel eens.
Helaas ging het in 2010 steeds slechter met de manege en zouden de lessen stoppen en uiteindelijk moesten ook wij een ander plekje zoeken.
We hebben dat nog een hele tijd kunnen uitstellen maar uiteindelijk een goed plekje kunnen vinden voor Irma in Twekkelo. In die periode dat we voor Irma een nieuwe plek moesten zoeken kregen we van de eigenaren te horen dat ze zelf voor Rakesh geen plek meer hadden en hij zou verkocht worden. Ze vroegen of wij hem niet wouden hebben. De paardenmarkt was al slecht en na een röntenologische keuring bleek er ergens een kleine bemerking te zitten ergens in 1 van zijn benen of hoeven waardoor hij helemaal niet meer verkocht kon worden en de andere optie was de handel in maar dat wouden zij hem niet aan doen.
Na lang wikken en wegen, tig maal besproken te hebben wat nou als de bemerking uit zou groeien tot artrose of hoefkatrol wat dan.., nog heel veel meer nadenken of het te betalen was, hem een maand lang verzorgd en gereden te hebben, heb ik toch maar de stap genomen.
Want "je moet geen spijt hebben van de dingen die je doet, maar van de dingen die je niet gedaan hebt" en met dat motto en stiekem toch wel veel zenuwen was het dan zover.. mijn droompaard was van mij. Ik had er nog nooit opgezeten dus voor ik hem ging verzorgen (en daarna kopen) heb ik onder begeleiding van hun nog een keer op hem gereden om te zien of het echt wel klikte en ja hoor dat was geen probleem.

En dan heb je ineens een eigen paard.. en dan ook nog het paard wat je altijd al wilde hebben. In mijn doen en laten heb ik er nooit aan hoeven wennen, maar de eerste tijd was het idee toch erg vreemd want ik had gewoon een paard en hij was ook nog eens helemaal van mij.
Alle begin is moeilijk en ook ons begin was met vallen en opstaan en af en toe ook letterlijk met vallen en opstaan. Heel langzaam wisten we steeds beter wat we aan elkaar hadden en wat we van elkaar konden verwachten. Zo kwam in 2011 onze eerste endurance wedstrijd die we plots alleen moesten rijden omdat Irma niet meer de trailer in wilde en mama dus niet mee kon rijden. Vlekkeloos ging het niet maar per wedstrijd was er steeds meer verbetering. Ook op stal met rijden werd het vertrouwen steeds groter, er moesten zo nu en dan ook weer eens andere dingen uitgeprobeerd worden dus gingen we wel eens zonder zadel uitstappen en later eens een keer een drafje en nog veel  later ook nog in galop. Bitloos met een halstertje of met een halsring rijden, hij snapte het niet altijd meteen even goed maar met veel rust en uitleg van mijn kant was dat snel anders en had hij er ook veel plezier in.
Ik zei wel eens dat ik met iedere pas ons vertrouwen en onze band voelde groeien, iedere pas zijn wij als combinatie weer een stukje sterker en beter geworden en dat is nu nog steeds te zien. We zijn nu 2 verhuizingen van stal verder en een heleboel bosritten, trainingskilometers maar ook wedstrijdkilometers en nog steeds groeit onze band steeds weer een stukje verder.

We zijn samen weer begonnen in de klasse 1 hoewel dat in het begin vrij stroef verliep konden we het jaar erna (2012) al klasse 2 starten en kregen we steeds meer plezier en vertrouwen op wedstrijden. Rakesh deed het toen al super maar ik had toch geen ambities om hard of ver te gaan. Uitrijden, daar gingen we voor, maar tegelijk met dat uitrijden deden we het toch wel heel goed en haalden we meestal de top 10 wel. Ik heb ons toen ingeschreven voor de endurancecompetitie van het AVS, gewoon voor de lol want het leek mij wel leuk om ons op die manier eens te vergelijken met anderen. Op de uitreiking bleek dat we het dat jaar wel heel goed gedaan hadden! We waren eerste in de klasse 40-79 km en kregen leuke prijsjes en ook nog een prachtige statiedeken.

En nu zijn we inmiddels al in 2013, Rakesh is al 2,5 jaar bij mij en hij is het beste wat me is overkomen. We weten wat we aan elkaar hebben, vertrouwen elkaar door en door, hebben zo nu en dan nog wel eens een klein meningsverschil maar dat is niks vergeleken bij alles wat we in de afgelopen 2 jaar al hebben gedaan en overwonnen.
Ondanks dat ik nooit ambities had gaan we over 2 weken onze eerste klasse 3 wedstrijd starten. Wie had dat ooit gedacht!! Een paard met een bemerking en een meisje zonder ambities zijn veranderd in een superfit toppaard en een meisje met toch misschien wel een klein beetje ambities en daar staan we dan straks aan de start in Grolloo om de 80 km uit te rijden. Ik had het zelf in ieder geval nooit verwacht dat ik zo ver zou komen en wie weet rijden we volgend jaar wel een klasse 4. We gaan in ieder geval eerst maar eens zien dat we die eerste 80km goed uit gaan rijden.

Één ding weet ik heel zeker; ik heb echt geen spijt dat ik 2,5 jaar geleden deze beslissing heb genomen! Ik hoop dat ik nog heel lang samen met een superfitte topper Rakesh onze weg mag bewandelen.

51 km door het drenths friese wold.

Afgelopen zondag (2 juni) werd de wedstrijd in Wateren door het Drenths Friese Wold verreden. De wedstrijd had 3 afstanden om te rijden (29, 51 en 80 km) waarvan wij de 51 km reden.

Al vroeg ging de wekker en niet veel later waren we met z'n allen op pad naar stal om Rakesh op te halen. Het laden ging vlot en dus konden we snel op weg naar de wedstrijd. We waren netjes op tijd op het terrein en konden rustig voorbespreken en voorkeuren voor de start om half 10. Deze keer zouden we voor het eerst mee starten in een massastart dus waren we al ruim op tijd aan het los stappen voor de start. Ik vond het wel spannend, hoe zou het gaan maar belangrijker nog.. wat zou Rakesh doen? Mijn plan was om mee te rijden met de groep om dan langzaam terug te rijden naar ons eigen tempo. Het aftellen begon en daar gingen we dan, de hele groep in draf het terrein af. Rakesh liep wat te huppelen en te galopperen, hij wilde graag mee met de rest maar mocht niet te hard van mij. In een vlotte draf en af en toe wat passen galop gingen we met de rest mee.


Na de eerste kilometer langs de weg begon het terug rijden in tempo maar dat kostte wel wat moeite. Rakesh wou erg graag mee met de groep en het hielp ook niet mee dat die soms weer in zicht kwam. Na een poosje kwam hij tot rust en ging hij lekker lopen maar een paar kilometer verder kwam de groep voor ons weer in zicht en begon het gedram weer opnieuw. Dan maar nog iets langzamer rijden. Even later kwam er iemand ons achterop rijden, haar paard liep ook te drammen dus besloten we samen verder te gaan zodat ze steun aan elkaar zouden hebben. Dat hielp en langzaam maar zeker kwam de ontspanning terug. Een kilometer of 10 samen doorgereden maar uiteindelijk toch apart verder gegaan, Rakesh liep toch wat harder. Eenmaal alleen konden we weer even wat tempo maken en met een paar lekker lange stukken galop waren we ook zo bij de vetgate. Ongeveer een kilometer ervoor gaan stappen en het laatste stuk ernaast. Rakesh ging braaf staan plassen en voor de vetgate gauw afgezadeld en konden we gelijk aanbieden. Zijn hartslag was netjes 42 dus konden we gauw onze rust in. Lekker eten en ik even zitten.
Een halfuur is alleen altijd zo gauw weer voorbij dus weer gezadeld en erop voor de 2de ronde!

We reden weg uit de vetgate met een ander groepje voor ons, deze hebben we maar ingehaald zodat we op ons eigen tempo verder konden. Rakesh had nog veel zin dus heb hem lekker laten galopperen! Ergens op de helft van de 2de lus kwamen we achterop iemand met een bekend paard namelijk een van dezelfde fokker als Rakesh. De paarden liepen samen wel lekker dus zijn we samen verder gereden, ook was het erg leuk om van haar allerlei dingen te horen over Rakesh' moeder Jamyla. Het 2de rondje was niet lang en we kwamen dus ook al snel weer bij de finish. Vlak voor de finish ben ik gaan stappen om Rakesh' hartslag te laten dalen zodat we gelijk konden aanbieden. Helaas schrok Rakesh omdat de tent bij de finish toevallig wapperde op het moment dat we de finishlijn passeerden. Hierdoor was zijn hartslag net 62 op het moment van tellen. Snel afgezadeld en nog even gekoeld en met een paar minuten weer laten tellen.. 42 en dus goed. Op naar de auto voor nog meer eten en het voorbereiden op de nakeuring. Onderweg vond Rakesh nog een kuil zand waar hij echt even moest gaan liggen rollen en uiteraard mag dat nadat hij zo goed z'n best heeft gedaan! Bij de auto stonden al verschillende soorten aan eten klaar maar na een paar hapjes besloot Rakesh dat hij lekker gras wou eten. Helaas wou hij nog niet zo uit de emmer drinken maar toen hij ontdekte dat er een automatische drinkbak in de hoek van het grasveld stond wou hij maar al te graag drinken en gaf hij ook zelf aan als hij weer wilde drinken door naar de bak toe te lopen.
Op tijd weer rustig naar de nakeuring gelopen, ik moest hem wel weer even wakker maken voor de locomotie maar hij liet nog een mooie draf zien waarna we uiteraard ook goedgekeurd waren!
We hebben nog lekker de tijd genomen om Rakesh te laten rusten maar eigenlijk was hij niet echt moe. Normaal gaat hij wel eens na wat gegeten te hebben rustig naast de auto staan dutten maar deze keer bleef hij gewoon een beetje rondwandelen terwijl hij gras aan het eten was. Een goed teken dus maar toch wel een poosje gewacht voor we weer naar huis zijn gegaan. Het laden ging nu iets moeizamer maar alsnog stond hij er vlot in en konden we rustig naar huis rijden.
Thuis hoorden we dat we alsnog een 2de plaats hadden behaald! Heel netjes dus en dat met een nog erg wakker paard. Thuis draafde hij namelijk nog even een ereronde naar/door de wei. Ook de volgende dag liep hij er heel fit bij dus volgens mij zijn we klaar voor onze eerste klasse 3! 

Eerste wedstrijd dit seizoen in Ommen

Zondag was het dan zover. Onze eerste wedstrijd dit seizoen.. Alle spullen waren al ingepakt en om half 6 ging onze wekker om aan te kleden, te ontbijten laatste dingetjes in te pakken en daarna Rakesh op te halen.  Binnen 5 minuten stond Rakesh op de trailer en konden we op weg naar Ommen waar de wedstrijd plaats vond.

We waren er mooi op tijd, Rakesh mocht nog even in de trailer blijven staan zodat wij rustig naar de voorbespreking konden en de vetkaart en hesje op konden halen. Daarna Rakesh uit de trailer gehaald en alles bij elkaar gepakt voor de voorkeuring. Alles was helemaal goed dus we mochten van start!

In het begin was het nog wel wat spannend en raar en waren er een paar dingen die hij zogenaamd eng vond, maar eenmaal op stoom ging Rakesh heerlijk lopen. De eerste lus hadden we een paar stukken waar we langs de weg moesten dus hebben we hier veel gedraafd en enkele stukken zandweg even een galopje gepakt voor de afwisseling. Eenmaal lekker aan het lopen hadden we een draftempo van ruim 17 km/u wat goed uit te zitten was en ook voor hem heerlijk liep. Zo zijn we de eerste ronde door gedieseld, bij de groompunten rustig in stap gekoeld, in galop over de archemerberg en ondertussen genieten van de mooie omgeving en mijn superpaard.

Tot een paar honderd meter voor de vetgate blijven draven, daarna een stukje gestapt en afgestapt. Gelijk aangeboden bij de vetgate en ook gelijk goed met een hartslag van 59. Wel hoog dus maar even later bleek dat hij nog moest plassen en dat deed hij dus ook uitgebreid even nadat de rest van zijn waardes gecontroleerd waren. Onze rusttijd ging in dus lekker vanalles te eten bij Rakesh neer gezet en voor mezelf ook. Dan is een halfuur zo om dus ook gauw weer gezadeld en we mochten ook gelijk alweer op pad.

De tweede ronde was het doel het tempo wat hoger te leggen dus zodra het kon lekker laten galopperen en Rakesh kreeg er goed zin in! Op sommige stukken ging het tempo echt aardig omhoog en hadden we een snelheid van zo'n 25 km/u en hoger. De paden waren hier ook erg geschikt om lekker te galopperen. In een vlot tempo genoten van het 2de rondje, nog een klein stukje verkeerd gereden met een paar anderen omdat er wat lintjes mistten maar al gauw hadden we de goede weg weer gevonden en konden we weer verder. Al gauw waren we weer vlakbij het wedstrijdterrein en moesten we de laatste paar honderd meter stappen, bij de finish konden we weer bijna gelijk aanbieden en waren we goed met 52 als hartslag. Gelukkig hadden we Rakesh al afgezadeld want terwijl we wachtten tot we de vetkaart terug kregen ging hij gelijk liggen rollen.




Terug bij de trailer ging Rakesh lekker staan drinken en daarna ook lekker eten. Ondertussen konden we hem even afsponsen zodat hij voor de nakeuring weer redelijk schoon was. Op de nakeuring was ook alles goed alleen had hij niet zoveel zin meer dus het voordraven ging niet echt netjes dus de volgende keer even iets van een zweepje ofzo meenemen zodat hij netjes naast me loopt.
Verder ben ik echt supertevreden. Rakesh heeft netjes gelopen, was lekker relaxt en heeft zelfs gedronken na de finish en we zijn beloond met een 3de plaats!

Hartslag en trainen

Het was even weer een paar weekjes stil bij ons maar we zijn er nog steeds hoor! Ondanks dat het nog steeds niet echt lekker lente weer is zijn we al weer druk aan het trainen en eigenlijk zouden we afgelopen weekend 24 maart onze eerst wedstrijd van het seizoen rijden. Alles was ingepakt en klaar. Behalve Rakesh, want hij weigerde 's ochtends de trailer in te gaan. Toen hij er uiteindelijk in stond was het al veel te laat en zouden we nooit op tijd aankomen dus hebben we maar voor het idee een rondje gereden met de trailer en ons helaas moeten afmelden voor de wedstrijd.
De volgende wedstrijd op de planning is Ommen 28 april, voor de tijd gaan we nog een keer oefenen met laden en ergens anders rijden zodat het laden tegen die tijd hopelijk een stukje soepeler gaat!

Wel heb ik weer wat leuks wat hopelijk veel meerwaarde heeft voor onze trainingen namelijk een Garmin forerunner GPS horloge en nieuwe hartslagsensoren voor Rakesh. Met deze 2 dingen is het mogelijk om naderhand alle gegevens na te kunnen kijken op de computer in een hele mooie grafiek. Onder het rijden hoef ik nu niet steeds op mijn horloge te kijken om te zien wat zijn hartslag is of de hersteltijd. Zo nu en dan bekijk ik onderweg de waarde maar eenmaal thuis kan ik heel makkelijk de hele rit analyseren hoe zijn gedrag was en wat de invloed daarvan is op zijn hartslag. De afgelopen paar dagen heb ik met sensoren gereden om te zien hoe Rakesh ervoor staat en een beetje te kijken hoe zijn gemiddelden zijn.

Hieronder zie je 3 grafiekjes van ritjes van de afgelopen dagen:

Maandag 25 maart heb ik de eerste 10 minuten in de buitenbak gestapt en gedraafd en daarna hebben we alleen een rondje buiten gereden. De scheiding van beide dingen is aangegeven met de verticale rode streep.  De uitschieters in zijn hartslag zijn schrikmomenten door de wind of andere gekke dingen maar verder is hij redelijk normaal. Niet heel stabiel maar voor het eerst in je eentje naar buiten met deze wind is toch wel spannend...

Dinsdag 26 maart gingen we voor een langer ritje met z'n twee. Rakesh was in het begin erg gek en fris en dat is ook duidelijk te zien aan de wat hogere hartslag voor het staptempo (+/- 6km/u). Eenmaal onderweg en aan het draven zie je dat de hartslag aardig stijgt en daalt met de snelheid mee waaraan je goed kunt zien hoe makkelijk hij hersteld en aan het eind nog een uitschieter omdat hij even moest schrikken.

Woensdag 27 maart hebben we nog een iets groter rondje gemaakt. Weer een wat hogere hartslag in het begin vanwege zijn enthousiasme maar al gauw weer een hartslag die netjes daalt en stijgt met ons tempo mee. Geen idee of het toeval is maar eenmaal in ons vertrouwde gebied werd zijn hartslag nog wat lager/stabieler (va 6 km) en bleef zo tot het eind van de rit (op 1 uitschieter na maar wat wil je met weides bemestende tractors)

Op deze manier kan ik dus naderhand alles nakijken en ik hoop dat ik hier veel aan ga hebben en het meerwaarde heeft voor mijn trainingen. Sowieso blijf ik de komende tijd nog gegevens verzamelen om een goed beeld te krijgen van zijn hartwaardes in iedere gang en zijn herstel tijden zodat ik aan de hand hiervan kan gaan uitbouwen en bijvoorbeeld intervaltrainingen of galoptrainingen toe kan voegen aan onze training.
Wij gaan gauw weer verder trainen zodat ik binnenkort vast meer over onze vorderingen kan vertellen!

Een nieuw seizoen.

Ook al ligt er in sommige delen van Nederland nog sneeuw en is de grond overal nog bevroren, het nieuwe endurance seizoen begint al bijna weer. De wedstrijddata en het nieuwe wedstrijdreglement zijn bekend en sinds een paar weken hebben de paarden geen vakantie meer. Helaas gooide de vorst roet in het eten en zijn we nu alleen nog maar aan het stappen, erop of aan de hand. Nu nog kleine stukjes maar ik hoop dat we dat snel uit kunnen gaan breiden nu ze het buiten stappen een beetje gewoon zijn. Nog harder hoop ik dat het gauw weer gaat dooien zodat we weer kunnen gaan draven en de conditie weer opgebouwd word.

De komende weken zal dus vooral bestaan uit training opbouwen en gaan kijken naar een goede, globale wedstrijdplanning en een alternatieve planning (plan B).  De bedoeling is dat we onze eerste wedstrijd dit seizoen in Kootwijkerbroek gaan starten op zondag 24 maart, waarschijnlijk rijden we hier een lange klasse 1 van 31 km maar dat staat nog niet vast.

Klein jubileum.. 2 jaar!

Even een klein berichtje.. want sinds deze week is Rakesh officieel 2 jaar van mij. Eigenlijk was Rakesh in November al bij mij maar toen verzorgde ik hem alleen en moest ik de beslissing nog maken of ik hem wilde kopen en kon onderhouden.
Maar ik mag nu wel zeggen dat hij al 2 jaar mijn beste vriendje is!

En ik hoop dat hij nog lang bij me mag blijven <3