En weer verhuizen..

Nog geen jaar geleden verhuist naar de stal waar we vroeger ook hadden gestaan. Daar weer heerlijk onze plek gevonden en dat gold ook voor de paarden. In het begin was het uiteraard nog wel wat spannend soms maar na een paar weken vonden ze het geweldig. Het bos in met ze was werkelijk genieten, ze bloeide gewoon weer op en werden een stel onbehoorlijk blije, gekke, springerige paardjes als we met ze aan het rijden waren. Dan zie je ineens je paard weer langzaam veranderen van een blij ding naar een paard wat wel loopt te huppelen en dansen maar dan uit frustratie en spanning. Iedere stap die je zet op stal of het erf word gevolgd door dat koppie wat je bijna dwingt om hem weer uit de stal of paddock te halen. 

Dan moet je toch maar die beslissing maken, wat is goed voor je paard. 

Via een vriendin kwam ik op een leuk stalletje waar nog 2 plekjes vrij waren. Mooie ruime stallen met vlas en genoeg hooi om te eten (zo'n 3 a 4x per dag) rond half 10 na het hooi en brokjes op een graswei en 's middags rond 4 a 5 uur weer op stal met een bult hooi. Tegen 6u weer brokjes en 's avonds voor het slapen nog wat hooi. Af en toe gaan ze wat eerder naar binnen en dan krijgen ze rond brokjestijd nog wat hooi. 

Wel alleen een buitenbak om te rijden maar dat moet dan maar. Op zo'n moment kies je toch voor je paard. 

Gelijk alles afgerond en vastgelegd, 1 december zouden we erheen gaan. De volgende dag op stal onze stalling opgezegd. In eerste instantie prima maar omdat we een maand opzegtermijn hadden zouden we tot 31 December moeten blijven. Vanwege omstandigheden wilden we toch echt 1 December weg wat uiteindelijk mocht maar December zouden we dan moeten betalen. 

Allemaal prima.. tot je enkele dagen later 's middags een brief krijgt dat je wegens omstandigheden 24u de tijd krijgt om je spullen te pakken en je paard van het erf af te halen. Wat moet je dan.. eerst maar vanalles overlegd en 's avonds terug naar stal, alle spullen in de trailer pakken en mee naar huis nemen behalve spullen die we nodig hebben om te rijden want ons plan was om rijdend naar de nieuwe stal te gaan. De volgende dag ben ik naar de nieuwe stal gegaan om het verhaal uit te leggen en de stallen klaar te maken. Daar alles doorgepraat, nog een keer heen en weer gereden voor de laatste spullen zoals dekens die ze nog ophadden. Terug naar stal waar mama ook was en samen de paarden gezadeld op voor een best wel spannend ritje. Irma was erg braaf maar Rakesh had zoveel last van de spanning. Het eerste stukje hebben we aan de hand gelopen en daarna via een grote steen opgestapt en verder gereden. Rakesh voorop helaas ging dat niet. Een stuk verder kwamen we een grote vrachtwagen tegen waarvan hij compleet ging panieken door alle spanning.. Eraf dus maar, Rakesh gekalmeert en verder gelopen. Alles wat langs kwam aan auto's was spannend en moest hij weer om springen. Ik denk dat ik toch zeker wel een kilometer naast hem heb gelopen voor hij eindelijk rustig werd en de spanning weg was. Auto's waren niet meer eng en tractors ook niet. Zo kende ik Rakesh tenminste. Op een zandpad nog even gewacht tot een koetsje gepasseerd was en toen opgestapt. Braaf bleef hij staan en konden we verder rijden. De rest van de weg heeft hij netjes voorop gereden of naast Irma. Op stal aangekomen werden we hartelijk ontvangen door 1 van onze stalgenootjes en de eigenaar van de stal. Gauw de paarden daar afgezadeld en in hun lekkere schone stalletjes gezet waar ze lekker hooi en muesli hadden om te eten. Nog even gekletst en spulletjes opgeruimd en daarna de paardjes met rust gelaten. 

De volgende ochtend kon ik gelukkig wat later beginnen op mijn werk zodat ik zelf mee kon helpen met buitenzetten. Wat was Rakesh blij galopperend en bokkend ging hij door de wei heen samen met Irma. Na een paar rondes vond Irma het wel genoeg en ging ze staan grazen. Niet veel later was Rakesh ook uitgeraast. Inmiddels een week later zijn ze gewend aan het op de wei staan. Wel moet Rakesh regelmatig nog even uit z'n dak gaan en gaat hij aan het rennen. 

Er is veel rust in gekomen, wel vinden ze sommige dingen nog spannend maar dat is niet erg. Ze hebben ook tijd nodig om te wennen. Ons geeft het ook veel rust, de paarden staan er goed bij en krijgen genoeg te eten de hele dag door. 

Fysiotherapie

Een poosje geleden kwamen we op een open dag in gesprek met een dierenfysiotherapeute. Behalve honden behandelde zij ook paarden. We hebben een heel leuk gesprek met haar gehad en besloten haar waardebon mee te nemen voor een gratis controle van je dier. Wat in ons geval dus voor de paarden was.
Een paar weken geleden hebben we contact op genomen en een afspraak gemaakt. Inmiddels is die afspraak alweer een ruime week geleden.

Allebei onze paarden zijn door de fysiotherapeute nagekeken en de kleine dingetjes heeft ze ook behandeld. Ze begon met de controle bij Irma. Als eerst werd door enkele vragen een paar algemene dingen genoteerd en vroeg ze of je ergens problemen mee had of iets tegenkwamen in de omgang en het rijden. Irma werd hierna van kop tot staart nagekeken op problemen in de spierspanning of de gewrichten. Ook hiervan werden eventuele bijzonderheden genoteerd waarna ze even aan de longeerlijn links en rechtsom moest lopen. Het zadel werd ook nagekeken en de ligging ervan maar dit was allemaal prima.
Na dit alles kregen we een korte uitleg wat ze had gezien en heeft ze Irma verder nagekeken en de kleine mankementjes behandelt. Irma had oa een aantal wervels in haar hals die wat vast zaten  maar met een stevige massage was dit makkelijk opgelost. In eerste instantie vond Irma het maar wat raar maar toen ze eenmaal doorhad dat het best lekker was kon ze zich ook ontspannen.

Hierna was Rakesh aan de beurt en ook over hem werd het formuliertje met algemene vragen ingevuld en werden de problemen doorgepraat. Eigenlijk heb ik weinig te klagen over hem maar had voor mezelf een paar kleine dingen die ik toch graag wilde weten. Na een korte controle van alle spieren en gewrichten mocht hij ook even aan de longeerlijn lopen. Hij werd wel een beetje overenthousiast maar liet netjes alle gangen zien.
Mijn grootste vraag was eigenlijk of zij iets kon vinden waardoor hij moeite heeft met het galopperen op de rechterhand en verder was ik benieuwd of mijn zadel goed paste. Na het controleren van het zadel en de ligging bleek dat het zadel goed past maar te lang is waardoor hij last had van zijn rug, dit was makkelijk te verhelpen maar voor langere afstanden moeten we toch een ander zadel.
Na Rakesh uitgebreid nagekeken en gemasseerd te hebben bleek dat ze niks kon vinden waardoor Rakesh moeite kon hebben met het galopperen op de rechterhand wat ze zelf heel vreemd vond. Wel was zijn bespiering nog iets scheef en hebben we als uiteindelijke conclusie gekregen dat rechtsom qua bespiering zijn zwakkere kant is waardoor het galopperen moeilijker is (een reden die ik wel verwacht had).
Ook hij had in zijn hals enkele wervels die iets vast zaten dus die werden weer los gemasseerd.
Rakesh vond alles erg interessant wat ze met hem aan het doen was en draaide zijn hoofd dus af en toe zo ver bij dat hij kon zien wat ze bij zijn rug en flanken aan het doen was.
Nadat Rakesh ook gedaan was wilde ze mij ook even nakijken om te zien of de problemen met galopperen vanuit mij kwamen. Uit haar testjes bleek dat mijn rechterkant sterker is en mogelijk kan het zijn dat ik dus Rakesh wat in de weg zit met aangalopperen. Voor mij dus iets om beter op mijn houding te letten en zeker met het aangalopperen.

We kregen voor beide paarden de complimenten dat ze er goed uit zagen en ontzettend soepel en los waren. Het eerste wat ze zei bij het nakijken van Rakesh was dat hij erg soepel in zijn hals was en dit was tevens iets wat onze instructrice ook opmerkte de eerste les.

Het onderzoek van de fysiotherapeute was erg leerzaam en leuk om te zien. Een preventief onderzoek is erg nuttig om erachter te komen hoe je paard erbij staat en na deze ervaring lijkt het ons wat om de paarden toch minstens 1 keer per jaar na te laten kijken.

Lijkt je na dit verhaal het ook wat om je paard te laten controleren dan zeg ik:  "Doen". Onze paarden zijn nagekeken door Dominique Frohoff van http://www.fysio-voor-dieren.nl en ik kan haar zeker aanraden, qua prijs is het goed te doen en ze gaat goed met de paarden om, is vriendelijk en geduldig. Wil je meer informatie ga dan naar haar site of kom komend weekend (10 november tussen 11 en 4) naar de open dag van Dierenkliniek Enschede aan de Brinkstraat want hier staat zij ook.